JOANA ANAONA KITU USIKU - 2

 

Simulizi : Joana Anaona Kitu Usiku

Sehemu Ya Pili (2)







Aligonga mlango pasipo majibu, akausukuma na kuzama ndani. Akaangaza angaza, hakuona mtu, lakini juu ya meza iliyokuwa imesimama pembeni ya kitanda akaona kisanduku kidogo cha chuma.







Kilikuwa rangi ya bluu iliyokoza. Na kalikuwa wazi.







Akapata hamu ya kutaka kujua kilichomo ndani. Akakisogelea na kutazama, ndaniye akaona bangili nyingi za shepu mbalimbali, na mikufu michache.

Bangili moja ikamvutia kwa kung’aa kwake, michoro na hata umbo lake mithili ya mawimbi ya maji. Basi akainyakua na kwenda nayo sebuleni. Akaichezea na kuijaribishia mkononi.

Ilikuwa inawakawaka!







Kwa muda kidogo bangili hiyo ikamsahaulisha uchovu na njaa aliyokuwa nayo. Alihisi ni ya gharama kubwa sana, na basi pengine kila mtu angependa kuwa nayo. Akaiweka kwenye mkoba wake kwa ajili ya kwenda kuwaonyesha na kuwaringishia marafiki zake shuleni kesho yake.







Baadae mama yake aliporejea, akamkuta akiwa tayari ameshakula na kujilaza na sare zake za shule. Hakugundua kama Moa amechukua moja ya bangili yake, akalaumu tu kwa kukuta kisanduku ki wazi.







“Huyu mzee anapenda kupekua vitu vyangu, kuna siku vitamtokea puani!” Moa alikumbuka namna mama yale alivyolalama. Ingawa alikuwa kwenye usingizi alisikia vema.







Alisikia pia na sauti ya kisanduku cha bangili na mkufu kikifungwa kwanguvu. Muda mfupi kidogo, mama yake akaja kumwamsha na kumtaka akaoge na kubadili nguo.







Kesho yake, asubuhi na mapema ya majira ya saa kumi na mbili kasoro, Moa akaamka kwa ajili ya kujiandaa kwenda shule. Hakuamshwa siku hiyo tofauti na ilivyo kawaida yake mpaka mamaye ampokonye blanketi, tena kwa mbinde.

Ni hamu tu ndiyo ilimkata usingizi na kumgutua – hamu ya kutaka kuringishia bangili kwa marafiki.







Alisugua meno na kuoga, mamaye akamkuta akiwa anavaa sare. Akatabasamu na kumpongeza:

“Umekua sasa, Moa. Ukiendelea hivyo utakuwa mtoto mwenye nidhamu na akili!”







Moa akatabasamu pasipo kutia neno. Alikuwa anakwepa macho ya mama yake mara kwa mara. Alitaka kuondoka haraka kwa kuhisi anaweza kugutukiwa.

Kweli akafanikiwa.







Kitu cha kwanza kukifanya wakati wa mapumziko, ikawa ni kuwakusanya marafiki na kuwaonyesha mali aliyo nayo – bangili. Wote wakatahamaki!

“Umeitoa wapi, Moa? Naweza nikaiona?”

Moa akatamba na kujivuna. Rafiki yake kipenzi aitwaye Filipe akamuazima bangili hiyo aenda nayo na atamrejeshea kesho.







“Nitakupa na zawadi, Moa,” Felipe akaahidi. Moa akasukumwa kumpatia. Kwani si atarejesha? Na zawadi si n’tachukua?

http://deusdeditmahunda.blogspot.com/





Felipe akaweka bangili mkobani, na wazo lake la kwanza lilikuwa ni kwenda kumpatia dada yake.







Siku iliyofuata, Moa akawahi pia kuamka na kwenda zake shule. Siku hiyo alikuwa anajua anapata zawadi na pia anarejesha bangili nyumbani. Faida maradufu!







Alilenga akishairudisha, basi achukue nyingine na mtindo uwe ule ule kama alioufanya awali. Atatengeneza faida kiasi gani? Aliwaza na kujikuta akijibu kwa tabasamu.







Lakini mbaya alipofika shule, hakumwona Filipe. Hakuwepo darasani wala shule nzima.

Akajihisi vibaya kwa kudhani amedanganywa, na pengine rafiki yake, Filipe, amemzulumu.







“Twende, mi napajua kwao!” Rafiki mmoja akamsahuri Moa. Basi wakakubaliana waende punde tu watakapotoka shule.







Ila kabla muda wa kutoka haujawadia, mwalimu wao wa darasa akaingia darasani na kuwataka watulie maana ana tangazo anataka kuwapatia. Wote wakatii agizo.







“Mwenzetu Filipe amefiwa na dada yake usiku wa kuamkia leo. Amefia huko baharini alipozama na kuokotwa.”

Moa akashikwa na huruma, pamoja pia na marafiki zake, kumbe sasa akajua nini hakikumleta Filipe shuleni, sasa hapo wakaongezeka idadi ya watakaoenda kwa kina Filipe, lengo likiwa kumpa pole.





http://deusdeditmahunda.blogspot.com/

Wakaongozana pia na mwalimu wa darasa kama mwakilishi wa shule.

Siku hiyo nzima Moa akaipotezea huko. Alimuuliza Filipe kuhusu ile bangili aliyompatia, Filipe akamwambia alimkabidhi dada yake, na hata alivyoenda huko baharini nyakati za usiku, alienda nayo.







Kwahiyo bangili ilikuwa imepotea.

Lakini kwanini dada yake Filipe aende baharini usiku? Yani atoke usiku na kwenda bahari tena pasipo kumwambia wala kumuaga yeyote? Japo Moa alikuwa mdogo, akili yake ilishangazwa sana na haya.







Kwasababu alichelewa mno kurudi nyumbani siku hiyo, mama yake akafungasha safari kwenda shule kumuulizia. Akapewa taarifa za msiba wa Filipe, rafiki yake Moa, akaona heri kwenda huko kumkuta mwanaye.

“Kwanini haukuja nyumbani kun’taarifu kuwa unaenda msibani?” Mama aliuliza kwa hasira.



Aliunyakua mkono wa Moa akaenda naye baada ya Moa kumuaga rafiki yake, Filipe.







Baadae wakiwa nyumbani wanakula, basi Moa akamuuliza mama yake kuhusu yale yaliyokuwa yanamtatiza kumhusu dada yake Filipe.







Namna alivyokufa maji kwa kutoka na kwenda baharini usiku wa saa sita bila kumuaga yeyote, wala kushirikiana na yeyote.







Mama yake akamkazia macho na kumuuliza:







“Kuna yeyote aliyemuona wakati anaenda huko baharini?”







“Ndio,” Moa akajibu. “Filipe alimuona. Akamuita mara tatu lakini hakugeuka wala kujali.”







Mama akanyamaza asiseme lolote lingine. Wakala na baadae wakati wa kulala, mama akaja chumbani kwa Moa.

Usoni alikuwa na ndita za mashaka. Mkono wake wa kushoto alikuwa ameukunja ngumi ukitetemeka.

“Moa,” akaita kabla hajaketi kitako kitandani.







Moa akaamka na kumtazama mama yake.







Uso wa mama ulikuwa na kielelezo kilichompa walakini, kuna jambo halikuwa sawa.







“Moa, umechukua bangili kule kwenye kisanduku chumbani?” Mama aliuliza.

Moa akajikuta anaishiwa nguvu kabla hata hajanena.



“Nakuuliza umechukua bangili yangu kule chumbani?” mama akarudia kuuliza.



“Hapana,” Moa akajibu akitikisa kichwa.



Mama akakwapua mkono wa Moa na kuuminya kwanguvu.



“Niambie ukweli, Moa. Kuna bangili yangu imepotea, na baba yako amesema hajachukua. Ni nani kama si wewe?”



“Sijachukua, mama,” Moa akasimamia msimamo wake. Alijua fika kama angelikubali basi yangelimkuta makubwa.



Mama akabadilika rangi akawa mwekundu kwa hasira. Macho yake meupe yakaanza nayo kuwa mekundu kana kwamba anataka kulia.



Moa akaogopa sana. Akajua siku hiyo anauawa.



Ajabu mama yake asifanye jambo, akanyanyuka na kwenda zake. Basi usiku mzima Moa akawa macho akihofia kwamba mama yake anaweza kurejea na kumuadhibu, pengine ameenda kuteka kitu cha kumuadhibia.



Alikuwa anatetemeka, ila mpaka asubuhi hakuna kilichotokea.



Zikapita pia siku na miezi miwili. Moa akasahau kabisa yale ya bangili. Filipe alihama shule hivyo hakuwepo hata wa kumkumbusha.



Siku moja aliingia ndani ya chumba cha mama yake baada ya kuagizwa akachukue kiasi fulani cha fedha juu ya meza kwa ajili ya kununulia vitafunwa.



Alichukua fedha hiyo, lakini akaona kitu kilichokamata macho na muda wake. Mara ya kwanza alihisi amefananisha ila alipotazama vema akagundua alikuwa sahihi, hakufananisha.



Ilikuwa ni ile bangili! Bangili aliyoiiba na kwenda kumpatia Filipe.



Kabla hajafanya jambo akili yake ikamrudisha nyuma na kuanza kumkumbusha yale yote yaliyotukia. Alivyompa bangili hiyo Filipe, msiba wa dada yake na maswali ya mama yake usiku pembezoni mwa kitanda.



Alikuwa kama vile amepigwa na bumbuwazi. Alishtuliwa na sauti ya mama yake ikimuita. Haraka akatoka ndani na kwenda.



Lakini tangu hapo akawa anawaza. Alifikiria sana kuhusu bangili ile chumbani mwa mama yake. Lakini binadamu tumeumbiwa kusahau, kadiri ‘masiku’ yalivyokatiza akasahau.



Ila sasa, habari hii inamjia akiwa mtu mzima anayejitambua. Tendo la mama yake kumfuata chumbani kuhusu bangili linajirudia kwa mara ya pili.



Uso wa mama yake uliobebelea ghadhabu na hasira juu ya bangili unarudi tena kwa mara ya pili. Mambo hayakuwa yamebadilika.



Sasa shaka lake juu ya bangili za mamaye linazidi kuthibitishwa na kuonekana lenye mantiki. Mama ana mahusiano na bangili hizi, tena mahusiano yenye afya bora. Lakini mahusiano haya ni mema kwa wengine?



Wale waliokuwa wanasema mama yake ni mlozi, je, walikuwa sahihi?



Alijihisi mtupu ndani ya nafsi yake. Alikaa nje kwa muda mrefu sana kabla hajaingia ndani ambapo aliendelea kuwaza.



Ni dhahiri usiku wake alikuwa anaenda kuumaliza pasipo kuonja kitanda.



Aliitazama bangili ile ya Joana, akajiuliza maswali mengi. Mwishowe akaamua kuchukua maamuzi. Aliamua liwalo na liwe lakini hawezi kumrudishia Joana bangili ile.



Alimpenda sana na hakuwa radhi kuona anateseka.



Alipanga kuitupilia mbali bangili hiyo ama kuiteketeza kabisa, alafu atamdanganya mama yake kwamba ameirejesha.



Lakini mama hatagutukia uongo huo? Alijiuliza. Potelea mbali, nitakuwa nishaiteketeza! Akapiga moyo konde. Hapo sasa akalala japo ni vidakika vichache kabla jua halijachomoza.



Alikuja kuamshwa kwenye majira ya saa sita mchana na kaka yake akapate chakula.



Akaamka kichovu, akanawa uso na kwenda kula. Huwa wanakula kifamilia, kwahiyo mezani hukutana wote.



“Mbona kulala mpaka saa hii?” mama aliuliza. Uso wake ulikuwa unatazama sahani lakini macho yake yakiwa kwa Moa.



Moa akasita kujibu. Alitafuta jibu sahihi kwanza baada ya kufikiria kwa sekunde kadhaa:



“Nimechoka.”http://deusdeditmahunda.blogspot.com/



“Ulikuwa unafanya nini usiku?” mama akauliza.



“Nilikuwa nasoma,” Moa akajibu. Mama akanyamaza na kuendelea kula mpaka mwisho pasipo kusema kitu.



Baadae kwenye majira ya saa tatu usiku, Moa akiwa amebebelea ile bangili ya mama ya mama yake, akatoka na kwenda karibu kabisa na maeneo ya baharini, mahali fulani penye jengo ambalo halikuwa limekamilika.



Humo ndani akawasha moto na kuitupia bangili ndaniye. Akasimama na kutazama bangili hiyo inavyoteketea, ikiupamba moto na kuupa rangi ya bluu.



Akahakikisha bangili hiyo imekuwa majivu kabisa na moto umekwisha, ndipo akatoka kurejea nyumbani.



Huko akamkuta kaka yake anayemfuatia akiwa peke yake. Alikuwa ameketi sebuleni akitazama mpira kwenye televisheni.



Hakumwongelesha, akashika njia aende zake chumbani. Ila punde akaitwa.



“Mama amezidiwa, amewahishwa hospitali,” kaka yake alimpasha habari. Akashtuka.



“Muda gani?”



“Muda si mrefu. Wameniacha hapa nitazame nyumba.”



“Tatizo nini?”



“Hatujajua nini tatizo. Baba alistaajabu amedondoka chini na kuanza kuweweseka. Haraka wakampakia kwenye gari na kumwahisha hospitali.”



“Hawajakupa taarifa yoyote mpaka sasa?”



Kaka akatikisa kichwa na kubinua mdomo. Moa akaenda chumbani na kuketi kitandani. Kichwa chake kikifura mawazo.



Alihusanisha ugonjwa wa ghafla wa mamaye na kuchomwa kwa bangili, akaona vinaendana kabisa. Sasa afanyeje? Ina maana atakuwa amemuua mama yake kwa kuchoma bangili?



Aliona kuna haja ya kumjulia hali mama yake kabla ya chochote, basi akachomoa simu yake mfukoni na kumpigia baba yake. Baada ya muda mfupi simu ikapokelewa. Baba akamwambia mama anaendelea vema.



“Muda si mrefu tutarudi nyumbani,” alihitimisha kwa kusema hivyo kisha simu ikakata.



Moa akashusha pumzi. Sasa alijua mama yupo salama, lakini yeye je? – atakuwa salama? Mama akirudi atafanya nini? Atagundua kuwa amechoma bangili ile?



Japokuwa alikuwa anapiga moyo wake konde, ila aliamini kabisa mama yake atakuwa amejua kilichofanyika.



Alijikuta akitetemeka mwili kana kwamba yupo uchi kwenye kanda baridi. Meno yaligongana na vidole vilisinyaa. Ndani ya tumbo alihisi kuna donge fulani la moto linakatiza na kumsugua.



Hakupata amani.



Alikaa hivyo mpaka pale mama, baba na kaka yake wa kwanza waliporejea toka hospitalini. Mama alikuwa hajiwezi hata kuongea, walimpitisha na kwenda kumlaza ndani chumbani moja kwa moja.



“Wamemchoma sindano, alikuwa kama vile amewehuka kwa namna alivyokuwa mkorofi,” kaka mkubwa alimwambia Moa. “Alikuwa anakutaja mara kadhaa, akiapa kukuua!”



Moa akajua sasa vita imeanza rasmi. Akapata mashaka sana kuhusu uhai wake. Aliona ni vema sasa akashirikisha familia juu ya tatizo lake hilo. Mficha maradhi kifo humuumbua.



Akamuita baba na kaka zake, kisha akawaeleza yale yote yaliyojiri. Akaeleza kwa hisia sana, macho yake yakiwa mekundu, akisaga meno.



Ajabu, hakuna aliyemuamini wala kumpa uzito uliostahiki. Waliona ni kama anaunganisha ngonjera kuleta hadithi fulani ya kusisimua, hadithi ambayo imeshachosha masikio ya wasikilizaji.



“Wote tunajua matatizo aliyo nayo mama yako tokea zamani. Namna gani alivyonusurika kuuawa kwa kudhaniwa ni mlozi, kisa tu asili ya macho yake. Tulipigana sana kumpa moyo japokuwa lilimuathiri kisaikolojia, leo hii unakuja na kutaka kumuondolea hata ile nguzo moja aliyobaki nayo?” Baba alinguruma.



Wote wakamuunga mkono na kumwacha Jona mpweke.



“Kama angelikuwa mlozi usingelikuwa hai hata leo, angekwishakumaliza zamani za kale!” kaka mkubwa akajazia.



Pasipo kujua maongezi hayo yote yalikuwa yanamfikia mama aliyekuwa chumbani amejilaza kitandani.



Mama akaapa kummaliza Moa kabla hakujakucha.

Katikati ya usiku wa manane, ndani ya chumba chenye giza totoro, Moa anakurupuka baada ya kuhisi kuna mtu ndani.



Anaangaza kushoto, kulia, juu na chini hamna kitu! Akashusha pumzi ndefu na kuurejesha mwili wake juu ya kitanda.



Hakulala tena kwa muda, akakurupushwa kwa sautiya vishindo vya miguu! Akatoa macho yake kuangaza, hola!



Mwili ulikuwa unamsisimka vinyweleo vikimsimama. Macho yalimtoka. Moyo ukipiga kwa nguvu.



Alihisi kabisa kuna mtu, ila hakujua yupo wapi! Akapiga moyo konde kufuata soketi awashe taa. Akiweka nadhiri kulala na mwanga huo mpaka asubuhi.



Aliifikia soketi, ila aliponyoosha mkono aibinye, kufumba na kufumbua akatokea mtu! Na ghafla akakamata mkono wake.



"Ni muda wako wa kufa!" Akasema mtu huyo. Sauti ilikuwa ya kike. Sauti ilikuwa ya mama yake!



Moa akahisi amepitishwa kwenye dimbwi la barafu. Aliusikia mwili wake umekuwa wa baridi. Tumbo linafukuta na jointi zimekwisha nguvu.



Kabla hajafanya kitu, akakabwa shingo na kunyanyuliwa juu kama mtoto. Akahaha kusaka pumzi. Macho yakamtoka miguu ikitapatapa.



Alipambana kujiokoa kwa mikono yake miwili lakini hakufua dafu. Mkono uliomkaba ulikuwa una nguvu ajabu. Na ulikuwa umepambwa na bangili lukuki.



Japo ni giza kiasi cha kutoziona, bangili hizo zilikuwa zinasikika zikigonganagongana wakati mnyongaji akihangaika na mhanga wake.



Sasa hapa nakufa! Moa akakiri. Katika harakati za kupapatika, bahati akarusha teke, likamkita mnyongaji na kumwangusha chini.



Moa akashangaa kwanini hakuwaza kufanya hivyo mapema. Alikohoa na kuhema kwanguvu kana kwamba kuna mashindano.



Akapaza sauti kuita kaka na baba yake waje kumsaidia, anauawa. Loh! Hakukuwa na wa kumsaidia.



Watu hawa ni kama walilala usingizi wa kifo. Moa alipaza na kupiga yowe lakini hamna hata aliyegeuka wala kuguna!



Moa akastaajabu.



Akadhani nyumba nzima imedhamiria kumuua. Mnyongaji aliangua kicheko kikali akinyanyuka toka chini, akamwambia:



"Hamna wa kukuokoa, Moa. Tupo mimi na wewe tu katika ulimwengu wetu tofauti."



Moa akakimbilia mlango. Akahangaika aufungue atoke ndani, ila hakufanikiwa. Mlango ulikuwa umelokiwa.



Kama lini? Akatahamaki. Hajawahi kuufunga mlango usiku akiwa analala!



Mnyongaji akaangua tena kicheko. Akacheka na kucheka kweli. Kicheko ambacho huwezi bashiri ni cha furaha ama hasira.http://deusdeditmahunda.blogspot.com/



Moa akazidi kuhofia. Akatazama huku na huko. Ni dirisha tu ndilo akaona linaweza kumuokoa. Haraka akalikimbilia na kujitupia dirishani.



Hakujali kama ataumia wala kuchanwa na vioo. Kitu kilichokuwepo kichwani ni kumtoroka mnyongaji tu. Kumkimbia mama yake kwa usalama wa uhai wake.



Akavunja vioo na kudondokea nje. Alipata majeraha ya kuchanwa chanwa ila hakuyasikia. Aliamka upesi akakimbia.



Huku nyuma mnyongaji akapiga kelele kali. Sasa hivi hazikuwa za kucheka, bali hasira. Ilieleweka amekasirika.



Moa alikimbilia mbali na nyumbani, huko mtaani. Hakuchoka kukimbia. Alikimbia zaidi na zaidi mpaka alipojikuta ufukweni mwa bahari.



Ulikuwa ni usiku wa manane. Mitaa ilikuwa kimya, wala hakuna watu nje.



Aliinama akishika magoti, akihema kwanguvu. Jasho lilikuwa linamtiririka haswa. Mwili umechemka.



Alipovuta pumzi ya kutosha akaanza kujongea kwenda zake mbele kwa mategemeo kwamba ataona watu. Jiji zima halilali kwa wakati mmoja.



Hakutembea umbali mrefu, mara akapoteza uwezo wa kuona. Alijikuta yupo gizani kana kwamba umeme umakatika. Alihofia mno. Kufumba na kufumbua, akajikuta ndani ya maji ya bahari.



Hakujua amefikaje. Kuna mtu alikuwa anamvuta, ila hakumuona na hakujua anamvutia wapi. Alipojiona yupo ndani ya maji ndiyo sasa akajua alikuwa anavutiwa huko.



Hakupewa hata muda wa kujitetea. Ni kama vile kimbunga alivyosombwa.



Akajitahidi kuogelea aokoe uhai wake. Lah! Hakufanikiwa. Alikabwa shingo na kuvutiwa kwenye sakafu ya bahari.



Akatapatapa. Akanywa maji akitafuta hewa!



Alichoka kurusha mikono na miguu. Hakufanikiwa kwenda popote pale. Hakusogea hata hatua moja. Taratibu akaona uhai wake unapotea.



Baada ya muda kidogo, mwili wa Moa ukaonekana juu ya maji ukielea. Tayari uhai hamna!



Mnyongaji akapotea.





***





Palikucha kama kawaida. Mama alikuwa wa kwanza kuamka akiwa na akili zake timamu na nguvu maradufu.



Aliandaa chai na kuiweka mezani kisha akatoa beseni kubwa la nguo akilenga kufua. Jua lilikuwa linamulika na hakukuwa na dalili ya mvua, hali ya hewa nzuri kwa ufuaji.



Muda mfupi mbele, baba naye akaamka, akanywa chai na kutoka ndani. Akaaga anaenda zake shamba, kuna mambo anataka kuyaweka sawa. Punde, napo kaka wa kwanza akaaga na kuondoka, anaenda kwenye mihangaiko yake.



Mama akawaaga kwa kuwakumbatia na kuwapa mabusu. Akaendelea na kazi yake ya kufua mpaka hapo alipomaliza na kwenda ndani alipobisha hodi kwenye milango ya watoto wake waliobaki.



“Amkeni mnywe chai. Kumekucha!”



Ajabu, mlango wa chumba cha Moa ukafunguliwa, Moa akatoka.



Alikuwa ni mwenye afya njema, asiye na jeraha wala alama yoyote mwilini. Alijinyoosha mwili kisha akaenda kunawa uso na kuoga akapate kifungua kinywa.



Lakini mtu huyu si amekufa! – Amefia huko baharini baada ya kunyongwa.



Ni nini anafanya hapa?



Kama haitoshi hata huko chumbani, kulikuwa tulivu. Dirisha lilikuwa zima ilhali lilipasuliwa usiku. Kila kitu kilikuwa mahala pake, kilikuwa kimepangwa, na kipo sawa!



Ni nini hiki?



“Tupo mimi na wewe tu katika ulimwengu wetu tofauti.” Maneno ya mama sasa yalianza kuleta maana. Watu hawa walikuwa kwenye ulimwengu wao na si huu tunaoujua.



Walikuwa kwenye ulimwengu mwingine tofauti. Ulimwengu ambao hakuna anayesikia kelele zako, wala anayejali jitihada zako.



Ulimwengu ambao upo wewe na adui tu! Ukimalizwa katika ulimwengu huu, umemalizwa katika ulimwengu wa nyama na roho pia. Tunayekuona ni kivuli tu.



Moa hakuwa Moa tena.



Moa hakuwa …





***





Siku, wiki na mwezi mmoja ukapita.



Notisi ilitoka na taarifa zikasambaa kwenye mitandao ya kwamba chuo kinafunguliwa na wanafunzi wote wanatakiwa kuripoti kwa mujibu wa tarehe iliyokuwa imeainishwa.



Wanafunzi wakapashana habari, wakaanza kujiandaa kwa ajili ya masomo. Wachache walikatisha masomo yao kwa hofu ya yale mauaji. Yani walivyoondoka, hawakurudi tena.



Joana akiwa pamoja na rafiki na meti wake, Lisa Moan, walikutana uwanja wa ndege kwasababu ya mawasiliano. Walikumbatiana na kupeana mabusu kwa hamu ya kutoonana muda mrefu.



Wakiwa ndani ya taksi kuelekea chuo, Lisa akamuuliza Joana kuhusu Moa.



“Sijui anakuja lini. Kwa muda kidogo sijawasiliana naye,” Joana akajibu akipandisha mabega. “Sijui ana shida gani. Niliona niwe mvumilivu pengine nitaonana naye huku chuo.”



“Vipi kama usipomuona?”



“Nitatoroka niende kwao. Labda anaweza akawa amepatwa na matatizo.”



Wakafika chuo na kupanga vitu vyao ndani ya chumba. Baadae usiku, majira ya saa nne, Lisa akiwa amelala na Joana anaangaza tarakilishi yake kutazama tamthilia, hodi ikaita.



“Nani?” Joana akapaza sauti.



“Moa,” sauti ikajibu kwa nje. “Nifungulie haraka kabla sijaonekana na mlinzi.”



Joana akajikuta anatabasamu. Haraka akaweka mashine yake pembeni na kukimbilia mlangoni.



Akafungua na kuangaza, hakuona mtu!



Alikunja uso akiduwaa. Ila punde Moa akatokea na kumtisha. Kumbe alikuwa amejificha kwa nyuma kidogo ya jengo.

.

.

“Ungeniua ujue!” Joana akasema wakiingia ndani. Waliketi juu ya kitanda wakashikana mikono.

.

.

Jambo la kwanza kwa Joana kuulizia likawa mawasiliano finyu ya Moa hivi karibuni.

.

.

“Haupatikani, haun’tafuti. Nini shida?”

.

.

Moa akatabasamu akitazama chini.

.

.

“Simu ilipotea mpenzi. Nisamehe kwa kushindwa kupata namna.”

“Usijali,” Joana akampooza. “Naelewa kipenzi. Vipi lakini nyumbani, wanaendeleaje?”

“Wako salama, wanakusalimu.”

Joana akajibu kwa tabasamu, kisha akauliza:

“Mama alisemaje ulipompatia ile bangili?”

“Bangili?” Moa akashtuka. “Bangili gani?”

“Moa, umesahau bangili uliyochukua kwangu? Ile ambayo mama alinipa?”

.

.

Moa akatafakari, ila akamezea na tabasamu la uongo.

.

.

“Anhaa, nimekumbuka! Lakini tuachane na hayo, kuna kitu nimekuletea.”

.

.

Kabla Joana hajasema kitu, Moa akazamisha mkono wake ndani ya mfuko akachoropoa mkufu mzito wenye kidani cha pembe tatu.

Kidani hichi mithili ya almasi kilikuwa kinang’aa, na basi kikawa kinaakisi mwanga. Mkufu huu ulikuwa wa dhahabu na kwa macho tu ulikuwa unaonyesha kuwa aghali.

.

.

Joana aliufurahia, akaupokea na kuuweka shingoni.

.

.

"Imekupendeza, na kimpendezacho mtu ni chake," akasema Moa akitabasamu.

.

.

Kweli mkufu ulikuwa umempendeza Joana. Ni kama vile ametoka kuununua kwenye maduka makubwa huko Abu dhabi.

.

.

Aliupapasa kwa kiganja chake akitabasamu kwa mshangao.

.

.

Akauliza kama mkufu umetoka kwa mama ama mpenziwe ameamua kumnunulia.

.

.

"Ni pesa yangu," akajibu Moa kwa majigambo, na kuongezea: .

.

"Sitaki kuona kifua chako kikiwa kitupu tena. Muda wote uwe na mkufu huu, kama ishara ya penzi langu kwako."

Joana akatabasamu. Alishindwa kuzuia hisia zake, akadondosha chozi.

.

.http://deusdeditmahunda.blogspot.com/

Walikaa na mpenziwe huyo wakaongea na kuteta mengi kuhusu ya mbele. Ila mapenzi yake mazito yakamfanya awe kipofu asijue udhaifu wa Moa.

.

.

Mwanaume huyo hakuwa na majibu ya kueleweka kuhusu chuo wala miadi zao. Kila mara Joana alikuwa anamkumbusha ama kumuelekeza. Pengine alidhani Moa anampima.

.

.

"Acha kuwa msahaulifu hivyo, Moa. Ulikuwa unakula nini huko nyumbani?" Joana alitania.

.

.

.

Muda ulikuwa umeenda na sasa ni saa tisa kasoro. Walisahau kabisa kwamba Moa anatakiwa kuondoka kwa kunogewa na simulizi.

Mwanaume ndani ya mabweni ya wasichana muda mpaka huo, ilikuwa hatari.

Pale Lisa alipojigeuza na kuamka akitaka kwenda maliwatoni, ndipo Joana anashtuka na kumtaka Moa aende.

.

.

"Kuwa makini na walinzi. Wakikukamata itakuwa kesi."

.

.

"Usijali, hawataweza," Moa akajibu kisha akambusu Joana na kunyanyuka kuufuata mlango. Akaufungua na kuchungulia nje.

Palikuwa salama, basi akachoropoka na kuhepaze.

.

.

Alikuwa mwangalifu mno akikwepa kila alipoona si shwari. Alidaka ngazi akajishusha chini. Alikanyaga sakafu taratibu kuepusha vishindo vya miguu.

.

.

Akafanikiwa kutoka jengoni, sasa akabakiwa na kazi ya kutoka ndani ya uzio.

.

.

Kwa kujua getini hataweza kukatiza kiurahisi, basi akazunguka nyuma ya jengo akaruke ukuta.

.

.

Ila hakufanikiwa, ghafla akajikuta akimulikwa na kurunzi kubwa.

.

.

"Simama hapo hapo!" Sauti ikamuamuru. Akatii kwa kusimama na kunyoosha mikono juu.

.

.

Punde akakaribiwa na mwanaume mtu mzima mwenye mustachi wa kahawia akivalia sare za kampunzi ya ulinzi.

.

.

Mkononi alikuwa amebebelea kirungu, ila hivi vya kisasa. Kiunoni akining'iniza pingu na mashine ya shoti ya umeme.

.

.

"Wewe nani na unafanya nini huku?" Akauliza mlinzi. Alimsogelea Moa akampapasa kumkagua.

.

.

"Naitwa Moa. Nasoma hapa."

"Unaitwa Moa, unasoma hapa!" Mlinzi akashangazwa na majibu hayo mepesi. Alitabasamu akamtazama Moa kwa kumkazia macho.

.

.

"Naomba kitambulisho chako," akasema akimwonyeshea Moa kiganja.

.

.

Moa hakuwa na kitambulisho wala nini. Zaidi hakuwa hata na taarifa kuhusu jambo lolote la chuoni.

.

.

Alichokuwa anakijua ni kozi anayosoma, jina la chuo, na chumba cha Joana tu.

.

.

Alijua fika hataweza kuchomoka kwenye maswali ya mlinzi, na pia hana sababu ya kueleweka kwanini alitoka bwenini mwa wasichana.

.

.

Lakini pia hakutaka kukamatwa, na alipanga hilo lisiwezekane kwa njia yoyote ile.

.

.

"Nimetoka kumwona rafiki yangu, kuna kitu chake muhimu nilimletea," alijitetea Moa.

.

.

"Naomba kitambulisho, kijana," mlinzi akasisitiza. Sura yake haikuwa na masikhara.

.

.

Moa akashusha mikono yake chini. Na baada ya punde damu zikamwagikia chini kisijulikane nini kiliendelea.

.

.

Miguu ya mlinzi ilikuwa inatetemeka na baada ya muda ikakoma na kutulia.

Moa akaonekana anayoyoma akikimbia, tayari akiwa ameshaacha uzio wa bweni la wasichana kwa mbali mno.

.

.

Asubuhi na mapema taarifa ikasambaa chuoni juu ya mauaji ya mlinzi. Alikutwa akiwa amechanwa koo na kitu kikali. Haikujulikana nani aliyefanya tukio hilo.

.

.

Polisi walifika pamoja na mpelelezi wakaanza mahojiano na baadhi ya wanafunzi. Hakuna mtu aliyekuwa na taarifa ya maana.

Waliamua kutazama na kamera zilizopachikwa makoridoni na baadhi ya maeneo yazungukayo bwenini.

.

.

Akaonekana mwanaume mmoja, ila hawakuweza kumtambua. Alikuwa anapita gizani kana kwamba mtu mwenye ufahamu na kamera hizo.

.

.

Kitu pekee walichokiambulia ikawa ni rangi la shati la mtu huyo ambaye walimuhisi ndiye mhusika wa mauaji.

.

.

Rangi ya njano.

.

.

"Hakuna yeyote aliyekuwa na ugeni nyakati za usiku? Au ambaye alimuona mtu mwenye shati la njano?" Inspekta aliuliza wanafunzi wakazi wa bweni.

.

.

Ila hakuna aliyetoa majibu ya ndio, basi wakaaga lakini wakiahidi upelelezi zaidi kuendelea kumbaini muuaji.

.

.

Yani siku moja tu wanafunzi wamerejea na mauaji yameanza! Hili liliwashtua sana watu, lakini likathibitisha zaidi kwamba wauaji ni wanafunzi na si wengine.

.

.

Lakini lilimpa hofu zaidi Joana ambaye alijua fika ni yeye ndiye alitembelewa na mgeni. Na zaidi zaidi, mgeni wake huyo ndiye alikuwa amevalia shati la njano!

.

.

Ina maana Moa ndiye muuaji?

Hakutaka kujipa majibu haraka kwasababu hakutaka kuamini. Alikata shauri la kumtafuta Moa ampatie majibu zaidi.

.

.

Akaenda chumbani kwa mwanaume huyo ambapo aligonga na kupokelewa na mwanaume mgeni machoni.

.

.

Alikuwa mwanaume mwenye asili ya India.

.

.

"Samahani, unaishi na Moa?"

.

.

"Hapana, simjui."

Akastaajabu. Akajaribu kuwatafuta marafiki wa Moa apate kuwauliza. Akampata mmoja punde tu alipoenda kwenye eneo fulani wanafunzi wanapokutania kwa ajili ya majadiliano.

.

.

Alikuwa ni mwanaume mrefu mpana, muingereza kwa jina la Smith. "Umeonana na Moa?" "Hapana, sijaonana naye tangu tulipokuja." "Wapi naweza nikampata. Nina shida naye sana." "Mmh sijui kwakweli. Ila kamtazame kantini ama maktaba, pengine unaweza kumbahatisha."

.

.

Alimtafuta kote lakini hakumpata. Hata kwenye simu hakupatikana. Joana akapata hofu huenda Moa ametoroka kwa kuhisi anaweza kukamatwa.

.

.

Alijikuta anamuonea huruma Moa, na kujiuliza maswali mengi.

.

.

Maswali haya yakamkosesha usingizi hata akakaa macho kwa muda mrefu akiwaza. Alijitahidi kujipumbaza kwa tamthilia lakini haikusaidia sana.

.

.

Ikiwa ni katikati ya usiku, na akiwa macho mwenyewe, anasikia tena sauti mlangoni. Sauti ya kubisha hodi.

.

.

Alishtuka kabla hajavuta pumzi kujituliza.

.

.http://deusdeditmahunda.blogspot.com/

"Nani?" Akauliza.

.

.

"Mgeni wako," sauti ya kiume ikajibu.

.

.

Akatazama saa, saa nane na robo!

.





ITAENDELEA