MVUVI BRUNO (BRUNO THE FISHERMAN) - 2

 

Simulizi : Mvuvi Bruno (Bruno The Fisherman)

Sehemu Ya Pili (2)





Kila mmoja alibaki akimshangaa Bruno, hawakuamini kama kungekuwa na mtu aliyekuwa radhi kumuua mtu mwingine kwa kumtosa baharini tu kwa kuwa upande wa pili kulikuwa na mzazi ambaye hakutaka binti yake aolewe na mwanaume huyo.

Kila mmoja akahisi kwamba alikuwa akidanganywa, kitu walichohisi ni kwamba Bruno alikuwa mmoja wa waharamia waliokuwa wakiteka meli baharini kwa kushirikiana na makundi ya Kisomali.

Walikwishawahi kukutana na watu wa namna hiyo, walikuwa wana roho mbaya, walitoa roho za watu pasipo kujali kama walikuwa watu wema, wachungaji au mashehe. Walimwangalia Bruno, kwa jinsi mikono yake ilivyojazia kutokana na kupiga sana kasia, wakahisi kabisa kwamba huyo alikuwa mmoja wa watu hao.

Wakaanza kuongea pembeni kwamba ilikuwa ni lazima Bruno auawe kwani waligundua kwamba kile alichokuwa akikizungumza hakikuwa na ukweli wowote ule, aliwadanganya kwa kuwa tu alihitaji msaada kutoka kwao.

Wakamchukua na kumrudisha ndani ya kile chumba, alibaki humo akiwa kimya, hakuzungumza na mzee Todd aliyekuwa pembeni ambaye naye alikuwa akishangaa sababu ya kijana huyo kupelekwa katika chumba kile kilichoonekana kuwa na mateso makubwa.

“Why are you here?” (kwa nini upo hapa?) aliuliza mzee huyo huku akimwangalia Bruno.

“My friends tossed me,” (marafiki zangu walinitosa)

“Why did they do that?” (kwa nini walifanya hivyo?)

Bruno hakuficha, alimwambia mzee Todd kila kitu kilichotokea kwa kuamini kwamba kwa kusema ukweli vile basi angeweza kuonewa huruma. Kwa mzee huyo, hata naye jambo hilo halikumuingia hata kidogo, alibaki akimwangalia Bruno kwa macho yaliyoonyeshwa kutokuridhishwa na majibu yake kabisa.

“So, he sent people to toss you in the sea?” (kwa hiyo aliwatuma watu wakutose baharini?) aliendelea kudadisi mzee huyo.

“Yeah! I am a poor. I have nothing, her parents dinied me to marry her!” (ndiyo! Mimi ni masikini. Sina kitu, wazazi wake walikataa nimuoe) alisema Bruno.

Huo ndiyo ulikuwa mwanzo wa watu hao kuonana. Walizungumza mambo mengi huku mzee Todd akimwambia Bruno matatizo yote aliyokuwa akipitia na kwamba alikuwa njiani kuuawa na watu hao.

Moyo wake ulimuuma, hakuogopa kufa bali kitu alichokuwa akikiogopa ni kuiona familia yake, mkewe Juddie na mtoto wake, Martha wakipata maumivu makubwa moyoni mwake.

Muda ulizidi kwenda mbele, walikuwa ndani ya chumba kile, kila mmoja alifikiria kifo, walijua kabisa kwamba ilikuwa ni lazima wanaume wale wawamalize na kuondoka zake. Akili ya Bruno ilikuwa ikicheza kwa kasi, hakutaka kuona akifa, hakutaka kuona akipotea na mpenzi wake, Sharifa kujua kwamba alikufa, kama mwanaume, alitakiwa kupambana kuhakikisha kwamba anatoka salama ndani ya meli ile.

Akasimama na kuanza kuzunguka huku na kule, macho yake yaliangalia kila kona, alitaka kujua ni mahali gani ambapo wangepatumia ili kutoroka ndani ya meli ile. Mzee Todd alimwambia kwamba alitakiwa kuuawa. Alijua fika kwamba mauaji yangefanyika baada ya meli kuvuka Afrika Kusini ambapo ilikuwa ni lazima meli ikaguliwe sana.

Alimwambia hilo mzee huyo na kugundua kwamba kifo chake kingetokea baada ya kuvuka hapo Afrika Kusini katika bandari ya Cape Town ambayo hujulikana kama Table Bay ikiwa na maana ya Ghuba yenye mfanano wa meza.

“Tuna siku mbili mpaka kuingia Afrika Kusini. Na kutokana na muda huo itakuwa ni lazima tuwe tumekwishapata majibu kabla ya kuingia katika nchi hiyo!” alisema Bruno.

“Sawa. Ngoja nijifikirie!”

***

“Innocent! Where are you?” (Innocent! Upo wapi?)

“At home!” (nyumbani)

“Did you contact with him today?” (uliwasiliana naye leo?)

“Who?” (nani?)

“Mr. Todd.”

“No! Do you want me to contact him?” (Hapana! Unataka niwasiliane naye?)

“Yeah!”

Innocent ambaye alipigiwa simu na mke wa mzee Todd akachukua simu yake na kumpigia mzee huyo, simu haikuwa ikipatikana, hakuacha kumpigia zaidi na zaidi lakini majibu yalikuwa yaleyale kwamba mzee huyo hakupatikana.

Haraka sana akampigia mtu aliyekuwa amempigia ambaye alikuwa ni mke wa mzee huyo, Juddie na kumwambia kwamba hakuwa akipatikana hivyo kumwambia kwamba waonane.

Mwanamke huyo alikuwa na hofu kubwa moyoni mwake, hiyo ilikuwa inakatika siku nzima mumewe hakuwa akipatikana katika simu. Hilo lilimfanya kuwa na hofu kubwa, alimpigia simu zaidi na zaidi lakini majibu yalikuwa yaleyale.

Hakuishia kumpigia kijana Innocent ambaye alikuwa mmoja wa vijana waliokuwa wakifanya kazi nyingi za mume wake, akawapigia wengine lakini nao hawakuwa wamewasiliana na mzee huyo na mbaya zaidi hata wale vijana aliokuwa amekwenda nao nchini Msumbiji hawakuwa wakipatikana.

Hapo ndipo taarifa zikatolewa polisi ambao waliwasiliana na polisi wa Msumbiji kwa kupitia kitengo cha Interpol ambapo taarifa za awali zilisema kwamba kweli mwanaume huyo aliingia nchini humo kwani hata ndege yake ilikutwa katika Uwanja wa Ndege wa Kimataifa wa Maputo.

“Sasa atakuwa wapi?” lilikuwa swali alilouliza mkewe.

“Hata sisi hatufahamu chochote kile. Ngoja tufuatilie halafu tutakupa taarifa,” alisikika Innocent ambaye aliamua kusafiri mpaka Msumbiji kujua ukweli wa kile kilichokuwa kimetokea.

Ilikuwa ni lazima kujua mahali bwana Todd alipokuwa. Ndege yake ilikuwa katika uwanja wa ndege, je, yeye mwenyewe alikuwa wapi? Walichokifanya ni kumtafuta rubani wake, kumpata haikuwa shida kwani alipouliziwa tu, alipatikana katika hoteli moja ya kifahari.

Alipoulizwa kuhusu mzee huyo, hakufahamu kitu, aliwaambia kwamba alifika na mzee huyo mpaka nchini Msumbiji ambapo akamwambia akakae kwenye hoteli ile huku akilipia kila kitu.

“Kwa hiyo hata wewe hujui yupo wapi?”

“Sijui! Ndiyo kwanza mmeniambia nyie.”

Polisi nchini Msumbiji wakaanza kuhaha kumtafuta mzee huyo, kila kona walipokuwa wakiuliza, hakukuwa na mtu aliyekuwa akifahamu ukweli. Zawadi nono ikawekwa kwa mtu yeyote ambaye angefanikisha kupatikana kwa mwanaume huyo lakini napo haikusaidia.

Kikafika kipindi ambacho serikali ya Msumbiji ikahisi kwamba kundi la Boko Haram ndilo lililokuwa limemteka mzee huyo lakini katika hali ya haraka sana kiongozi wa kundi hilo akaibuka na kuzipinga taarifa hizo kwamba hawakumteka mzee huyo kwa kuwa hawakuona kama kuna ulazima wa kufanya jambo hilo.

Taarifa za kupotea kwake zikaanza kuvuma kwenye mitandao ya habari, watu wengi walikuwa na maswali mengi kwamba ni nani alihusika kumteka mzee huyo? Kama alikuwa nchini Msumbiji, mbona alitafutwa kila kona lakini hakuwa amepatikana?

Marekani haikubaki kimya, kupotea kwa mzee huyo iliwashangaza sana, walichokifanya ni kuwatuma maofisa wa CIA kuelekea nchini Msumbiji ambapo huko walitakiwa kufuatilia kila kitu na kugundua mzee huyo alikuwa wapi na ni kwa jinsi gani walitakiwa kumtafuta na kumpata.

Maofisa wanne wakasafiri na kuelekea nchini humo. Kitu cha kwanza kabisa kilikuwa ni kutafuta mawasiliano yake, walitaka kugundua ni watu gani alikuwa amewasiliana nao mara ya mwisho alipoingia nchini humo.

Namba yake wakaipata na kuona namba ya bilionea mmoja kutoka nchini Msumbiji, Moutinho ambaye mara ya mwisho aliwasiliana naye. Huyo ndiye mtu wa mwisho ambaye aliwasiliana na huyo mzee siku mbili zilizopita. Walichokifanya ni kumfuata kwa lengo la kuzungumza naye.

“Alikuja kwangu! Nilizungumza naye, hakuonekana kuwa sawa siku hiyo, alikuwa na hofu kubwa,” alisema Moutinho.

“Sawa. Baada ya kuondoka hukujua alipoelekea?”

“Sikujua kitu chochote kile.”

“Sawa. Haina shida.”

Hawakutaka kuzungumza naye zaidi, walichokifanya ni kuondoka huku wakiwa na uhakika kwamba bilionea huyo alikuwa akijua kile kilichokuwa kikiendelea. Walipofika hotelini, wakawasiliana na wenzao waliokuwa nchini Marekani na kuwaambia kuhusu bilionea huyo waliyezungumza naye kwamba alikuwa akifahamu kila kitu japokuwa alijifanya kutokujua lolote lile.

“Hakikisheni anawaambia ukweli. Ikiwezekana, mrudieni na kuzungumza naye kibabe,” alisikika kiongozi wao.

“Ondoa hofu. Tutakupa majibu kesho!”

“Sawa.”



Innocent hakutaka kukubali, mbele yake kulikuwa na kazi kubwa ambayo alitakiwa kupambana nayo mpaka kuhakikisha anashinda. Alitaka kuwasiliana na vijana wake kwa kuamini kwamba wangegundua mahali alipokuwa Bwana Todd kwa haraka tofauti na maofisa wa CIA walivyotaka iwe.

Watu wa kwanza kabisa kuwasiliana nao walikuwa ni vijana walioishi katika Jiji la Maputo nchini Msumbiji, wakawaambia kwamba kulikuwa na tukio la kupotea kwa bosi wao, vijana hao walikuwa wakifahamu kila kitu, walipata taarifa mapema sana kwamba bosi wao huyo alikuwa amepotea.

Kulikuwa na makundi mengi nchini Msumbiji, waliamini kwamba kulikuwa na wanachama fulani katika kundi fulani ambao walikuwa wakifahamu mahali Bwana huyo alipokuwa, walitaka kuwafahamu watu hao, wakaanza kuwasiliana na vibaraka vyao mbalimbali kwa lengo la kuwaambia kuhusu taarifa juu ya mahali alipokuwa bosi wao.

Baada ya kuulizia kwa siku mbili, tena huku wakitoa ahadi za kutoa kiasi fulani cha pesa kwa mtoa taarifa wakaambiwa kwamba kulikuwa na mtu alihusika katika utekaji wao, mtu huyo alikuwa bilionea Maxwell ambaye alimtumia bilionea mwenye kundi la kihalifu, Moutinho.

“Kwa hiyo ikawaje?” aliuliza Innocent.

“Tuliambiwa kwamba wanakwenda naye Afrika Kusini, wakipita katika ukaguzi, watamuulia huko na mwili wake kuutupa baharini,” alisikika kijana kutoka upande wa pili.

“Basi sawa. Ngoja tufanye upelelezi zaidi,” alisema Innocent na kukata simu.

Hakutaka kuchelewa, haraka sana akampigia simu mtu wake mwingine aliyekuwa Afrika Kusini ambaye kwa miaka zaidi ya kumi walikuwa wakishirikiana kuzipitisha meli zilizokuwa na mzigo wa madawa ya kulevya bandarini.

Kijana huyo aliitwa Xuso. Alimwambia kila kitu kilichokuwa kikiendelea na kumwambia kwamba inawezekana kabisa ni meli ya Bwana Maxwell ndiyo iliyokuwa imetumika hivyo ilikuwa ni lazima kuhakikisha wanaipekua meli hiyo na kuingia ndani ambapo huko watamchukua mtu wao na kundoka naye.

“Hilo si tatizo!”

“Sawa. Hakikisha linafanikiwa!”

“Haina shida. Nitawatumia polisi!”

“Polisi?”

“Si polisi halisi. Hao watakuwa vijana ambao watajifanya polisi, hilo usijali,” alisikika Xuso kwenye simu.

Wakakubaliana na kukata simu. Hakukuwa na mua wa kupoteza, haraka sana mawasiliano yakafanyika na Xuso kuwaandaa vijana wake ambao walitakiwa kutafuta mavazi ya kipolisi tayari kwa kufanya kazi hiyo iliyokuwa mbele yao.http://deusdeditmahunda.blogspot.com/

Baada ya saa kadhaa, akapigiwa simu na kuambiwa kwamba vijana walikuwa tayari na hivyo walitakiwa kujiandaa kwa lengo la kuisubiri meli hiyo.

Siku iliyofuata, asubuhi na mapema walifika bandarini, wakazugazuga huku wakizunguka huku na kule. Kila mtu aliwaona vijana hao waliojifanya polisi, walionekana kuwa wapya na si kama wale ambao kila siku hufika mahali hapo na kufanya ukaguzi wa meli.

Baaa ya saa kadhaa, wakaambiwa kwamba kulikuwa na meli ilikuwa ikija, ilikuwa ni meli ya bwana Maxwell ambayo mara nyingi ilikuwa ikifanyiwa ukaguzi wa juujuu kwa kuwa alikuwa akibeba madawa ya kulevya.

Siku hiyo kila mtu aliwaona polisi hao wa bandia kuwa na mzuka wa kufanya kazi. Kwanza walifika mapema lakini pia walionekana kuwa na uchu na meli hiyo kiasi kwamba baahi ya viongozi waliokuwa pale bandarini wakahisi kwamba watu hao waliambiwa mchongo mzima kwamba kulikuwa na ishu iliyokuwa ikichezwa mahali hapo.

Meli ilipofika tu na kutua nanga, harakaharaka polisi wale wakaelekea kule pa kuingilia na kutaka kuingia. Vijana wa Maxwell walishangaa, haikuwa kawaida kwani kila siku walipokuwa wakifika ilikuwa ni lazima wapewe taarifa kwamba kulikuwa na polisi kadhaa ambao walikuwa wamekwishaingiziwa kias cha pesa mapema kabisa.

Siku hiyo hawakupewa taarifa yoyote ile kwani hapo kabla walimalizana na mkuu wa polisi kwamba polisi hao hawakutakiwa kuja pale kwa kuwa walitaka kufanya mambo yao kwa urahisi zaii.

“Who are you?” aliuliza Jackson, mmoja wa vijana wa Maxwell.

“You must be kidding me!” (unanitania!)

“What te hell is going on” (nini kinaendelea?) aliuliza Jackson, uwepo wa polisi wale ulimshangaza kupita kawaida.

Hawakutaka kusikia kitu chochote kile, wakaingia ndani ya meli hiyo kibabe kwa kuwa walitaka kufanya kazi yao. Wazungu hao walibaki nje wakishangaa, siku hiyo waliona kabisa mabadiliko, polisi waliokuja hawakuonekana kuwa na urafiki hata kidogo.

Wakaanza kuingia kwenye chumba kimoja mpaka kingine, walikuwa na bunduki zao mikononi mwao, wakapekua mpaka katika chumba cha mwisho kabisa ambacho ndicho Bwana Todd na Bruno walipokuwa wamefungwa.

Walipoufungua mlango, macho yao yakatua kwa watu hao, polisi hao wakatabasamu, walichokifanya ni kuwachukua wote wawili na kuanza kutoka nao kwenda nje ya meli ile, wakati wakiwa wamekwishafika mlangoni tu, macho yao yakatua kwa polisi wenyewe waliokuwa wamefika mahali hapo huku wakiwa na bunduki mikononi mwao.

“You are under arrest...” (mko chini ya ulinzi) alisema polisi mmoja, na polisi wote wakawanyooshea bunduki.

***

Uwepo wa polisi wa bandia kuwepo mahali pale ulimshtua mkurugenzi wa bandari. Yeye kazi yake kubwa ilikuwa ni kucheza madili makubwa. Mkurugenzi huyo aliyejulikana kwa jina la Kumaro alipigiwa simu na Maxwell na kuambiwa kwamba ahakikishe meli yake siku hiyo inapita pasipo kukaguliwa.

Hilo halikuwa tatizo, akakubaliana nao kwa kuwa tayari hapo kabla alipigiwa simu na Bwana huyo na kuambiwa kwamba siku hiyo hakutakiwa kuhofia kitu chochote kile kwa kuwa polisi wasingefika kabisa mahali hapo kwani tayari alimalizana na kamanda mkuu wa jeshi la polisi hapo Cape Town, Thambo.

Kitendo cha vijana wa Xuso kufika bandarini, kilimshangaza Kumaro na hivyo kuamua kumpigia simu Thambo na kumlalamikia kwamba alichokifanya halikuwa jambo zuri kwa kuwa alimwambia kabisa kwamba kusingekuwa na polisi, sasa mbona kuna polisi walikuwa wamefika mahali hapo?

“Polisi?” alisikika Thambo akiuliza.

“Ndiyo!”

“Sijatuma polisi hapo. Hebu ngoja niwatume polisi waje, nahisi kuna kitu,” alisikika Thambo na kukata simu.

Polisi wa bandia walipoingia ndani ndiyo muda ambao polisi wa kweli walifika mahali hapo. Waliambiwa kila kilichotokea na hivyo kuwasubiri watu hao hapo nje.

Walipotoka tu, hawakutaka kuchelewa, wakawaweka chini ya ulinzi lakini wakati huo wengine walikuwa kwa ndani hata mlango hawakuwa wameusogelea wakiwemo Bwana Todd na Bruno.

Walipowaona wenzao wa mbele wamesimama, tayari wakahisi kulikuwa na kitu tena wakapata hofu kabisa baada ya kusikia wakiambiwa kwamba walikuwa chini ya ulinzi.

Bruno hakutaka kubaki mahali hapo, tayari akili yake ilimwambia kulikuwa na kitu kilichokuwa kikiendelea, akamvuta Bwana Todd na kumwambia waondoke kwa kupitia ndani ya meli mpaka nje ya meli hiyo kwa kupitia ubavu wa meli ulioangalia baharini.

“Tumepata msaada...subiri!” alisema Bwana Todd.

“Tusubiri nini? Unajua nani polisi na nani adui yako? Huo aliyesikika akiwaambia hawa apo chini ya ulinzi ni nani? Kama ni polisi, sawa, je hawa ni wakina nani?” aliuliza Bruno huku akimwangalia Bwana huyo.

Kidogo maneno hayo yakamuingia akilini na kuona kwamba kweli inawezekana kulikuwa na kitu kilichokuwa kikiendelea, akakubaliana na Bruno na hivyo kuondoka kwa kurudi nyuma.

Hawakufika mbali, wakaanza kusikia milio ya risasi, wale watu walioamini kwamba walikuwa polisi walikuwa wakipambana kwa risasi na watu wengine kitu kilichoonyesha kwamba mahali hapo hakukuwa salama tena.

“Tukimbie! Kimbia,” alisema Bruno na kuendelea kukimbia na Bwana huyo.

Walikimbia, hakukuwa na sehemu ya kutokea, walichokifanya ni kuingia katika chumba kimoja miongoni mwa vyumba vingi vilivyokuwa ndani ya meli hiyo.

Ndani ya chumba hicho walikutana na vitanda vya dabo deka, kwa kule pembeni kabisa kulikuwa na kidirisha cha kioo na hivyo kukifuata kwa lengo la kukivunja.

Kilikuwa kioo kigumu mno na isingewezekana kukivunja kwa urahisi kama walivyofikiria. Bruno akaanza kutafuta kitu cha kuvunjia, kila kona aliyokuwa akiangalia kulikuwa na chupa tu ambazo hata kama angezitumia zote hizo asingeweza kuvunja kioo hicho.

“Ni lazima tukivunje kioo hiki ili tutoroke,” alisema Bruno, nje ya kioo kile kulikuwa na bahari na uzuri ni kwamba wingi wa maji hayakuwa sawa na dirisha lile, yalikuwa kwa chini kidogo.

Bruno hakutaka kukata tamaa, aliendelea kutafuta kitu cha kuvunjia kioo ndani ya meli ile na kwa bahati nzuri akakutana na kipande cha chuma, haraka sana akaelekea katika kidirisha kile na kuanza kukigonga.

“Puu..puu...puu...” aliendelea kukigonga kioo kile huku Bwana Todd akiwa pembeni akimwangalia alivyokuwa akipambania maisha yao.

Haikuwa kazi ndogo, ilikuwa ni kazi kubwa mno, alichoka lakini hakuacha kuendelea kugonga kioo kile. Wakati akiendelea kugonga, milio ya risasi ilikuwa ikizidi kuendelea kusikika kutoka kule walipotoka hivyo kumfanya Bruno kugonga kwa haraka zaidi kwa kuamini mara baada ya watu hao kupambana na wale watu waliotoka kuwachukua ndani ya chumba kile, basi watu ambao wangefuata wangekuwa wao.

Alitumia dakika tano, tena kwa kukigonga kwa nguvu zote, kioo kile kikaanza kuvunjika taratibu, kikaanza kutoa alama za mvunjiko, Bruno hakutaka kuacha, akaendelea kugonga zaidi na zaidi hatimaye kioo kuvunjika.

“Tupite kupitia hapa,” alisema Bruno, akachukua shuka lililokuwa kitandani na kuweka kwenye kidirisha kile kwa chini ili kuzuia vipande vya kioo vilivyobaki kutokuwakata.

“Anza wewe kupita...” alisema Bwana Todd.http://deusdeditmahunda.blogspot.com/

“Hapana! Anza wewe. Ingia ndani ya maji, piga mbizi kwa nguvu tuelekee upande ule kule wenye meli ile kule kubwa, tukifika kule tutatoka. Ingia, hatuna muda wa kupoteza.Ngoja nikupe boya,” alisema Bruno, hapohapo akampa boya moja lililokuwa kitandani.

“Na wewe?”

“Nitaogelea. Usijali!”

Bwana Todd akalichukua boya lile na kulivaa. Akapita katika kidirisha kile na kutumbukia ndani ya maji. Bruno hakubaki, naye akapita katika kidirisha kile na kutumbukia majini. Akamshika Bwana Bruno aliyeonekana kutokuwa na nguvu za kuogelea kwa kuwa umri ulienda sana na kuanza kumvuta kuelekea katika upande mwingine wa meli.

Ilikuwa ni lazima kutoroka katika meli ile kama tu walitaka kuendelea kuwa hai.



Rahman alikuwa nchini Marekani, alikuwa akisoma katika Chuo cha Mississippi huku moyo wake ukiwa nchini Kenya tu. Alikuwa na furaha tele, kitendo cha baba yake kumwambia kwamba msichana alipatikana tena akiwa ni mzuri mno alisikia furaha ya ajabu moyoni mwake.

Hakuacha kumpigia simu mzee Oloah na kumuuliza zaidi kuhusu binti huyo, leo alipokuwa akiambiwa hivi, kwamba alikuwa mzuri kama malaika, kesho alipiga simu tena na kuuliza alifananaje.

Alichanganyikiwa kupita kawaida, mwili wake ulikuwa nchini Marekani lakini baada ya kuambiwa kuhusu msichana huyo, tayari moyo wake ukahama na kwenda nchini Kenya.

Siku ziliendelea kukatika lakini kwake zilionekana kwenda taratibu sana, alitamani kuondoka kuelekea nchini Kenya ili aende kumuona Sharifa aliyeambiwa kwamba ni mzuri mno lakini hilo halikuwezekana.

Baada ya mwezi mmoja, akamaliza masomo yake na kuanza safari ya kuelekea nchini Kenya. Njiani, mawazo yake yalikuwa kwa msichana huyo, hakuwahi kumuona lakini kichwani mwake kulitengenezwa picha ya msichana mmoja mrembo, aliyekuwa na umbo la kuvutia, sura nzuri na tabasamu lililomfanya kuvutia zaidi.

Baada ya saa ishirini ndege ikafika mjini Dubai, akateremka na kupumzika kwa muda akisubiri kuendelea na safari ya kuelekea nchini Kenya. Hapo, akaelekea kwenye maduka ya nguo na kuanza kununua nguo kwa ajili ya wazazi wake na hata msichana ambaye hakuwahi kumuona.

“Baba aliniambia ni mwembamba, mrefu kidogo, nadhani hizi nguo nitakuwa nimelenga,” alisema huku akichagua nguo kwa ajili ya Sharifa.

Alipomaliza, baada ya saa mbili akapanda ndege na kuendelea na safari ya kuelekea nchini Kenya. Mapigo yake ya moyo yalikuwa juu, alikuwa na presha kubwa, moyo wake ulikuwa na shauku kubwa ya kumuona msichana huyo, alitaka kuona alifananaje, je, alikuwa kama msichana ambaye alimtengeneza kichwani mwake au alikuwa zaidi.

Baada ya saa kadhaa, ndege ikaanza kutua katika Uwanja wa Ndege wa Kimataifa wa Jomo Kenyatta jijini Nairobi. Akateremka na kuanza kupiga hatua kuelekea katika jengo la uwanja huo na abiria wengine huku mizigo yao ikichukuliwa na kupelekwa sehemu kwa ajili ya kuchunguzwa.

Kila kitu kilipokamilika, akapewa mizigo yake na kuondoka mahali hapo. Alipofika nje, akawaona wazazi wake ambao walimfuata, wakamkumbatia na kumpongeza kwa kumaliza masomo yake.

Alifurahi kuwaona, akawasalimia na kitu cha kwanza kabisa kuuliza kilikuwa ni juu ya Sharifa, alitaka kumuona haraka sana, hakuwa radhi kuona akipoteza muda wake pasipo kumuona msichana huyo ambaye kwa kipindi kirefu alichokuwa chuoni mawazo yake yalikuwa kwake tu.

“Kesho tutakwenda kwao!” alisema mzee Olioh huku akimwangalia kijana wake.

“Sawa. Nimemkumbuka mno. Ninampenda, nina uhakika ni mzuri na anastahili kuwa mke wangu!” alisema Rahman huku akiwaangalia wazazi wake.

Furaha ikawa tele nyumbani kwa mzee huyo, kitendo cha kijana wake kurudi salama kutoka masomoni nchini Marekani kilimpa furaha kupita kawaida.

Wakawa watu wa kuzungumza mambo mengi, Rahman aliwaambia mengi kuhusu maisha yake nchini Marekani, jinsi alivyosoma kwa kipindi kirefu na hata kujiepusha na wasichana wa huko ambao nao walikuwa wakimtaka kwa lengo la kulala naye lakini hakuonekana kuwa mwepesi hata kidogo.

“Sina usingizi! Yaani ninatamani hata usiku huu tuondoke kwenda kumuona Sharifa! Hebu niambie tena baba! Anafananaje?” aliuliza Rahman, yaani kila alipokaa mawazo yake yalikuwa kwa Sharifa tu.

“Ni mzuri!”

“Kama?”

“Malaika!”

“Kweli?”

“Niamini! Ni mzuri mno. Mtaratibu, anajielewa, yaani uzuri wake hakuna mfano,” alisema baba yake.

Maneno hayo yakazidi kumtia presha kubwa, hakuamini kama kweli msichana huyo aliyekuwa akiambiwa alikuwa mzuri kiasi hicho, hakuacha kumuuliza baba yake zaidi kuhusu Sharifa kwani kesho yake aliona ni ndefu mno na saa zilikatika taratibu kama kinyonga.

“Ni mweupe?”

“Kama mwarabu!”

“Mungu wangu! Ninavyopenda Waarabu mimi! Nadhani huyo atakuwa ni mzuri sana. Ninataka nimuone jamani! Nilishachanganyikiwa. Leo silali. Baba! Nataka kesho saa kumi na mbili asubuhi twende kwao,” alisema Rahman.

Kama alivyosema ndivyo ilivyotokea, usiku hakulala, alibaki chumbani kwake huku akimfikiria msichana huyo mrembo. Ilipofika asubuhi, yeye ndiye alikuwa na jukumu la kumwamsha baba yake na kumwambia kwamba walitakiwa kujiandaa na kwenda kumuona Sharifa.

Mzee Olioh alishangaa mno, aligundua kwamba kijana wake alitokea kumpenda mno msichana huyo japokuwa hakuwa amemuona. Hakukuwa na tatizo, akajiandaa na ilipofika saa mbili wakaondoka na kuelekea katika Kijiji cha Guolduvai.

Kutoka jijini Nairobi mpaka Guolduvai kulikuwa na umbali wa kilometa mia nne, walitumia saa mbili njiani mpaka kufika huko. Mapigo ya moyo ya Rahman yalikuwa juu mno, macho yake yalikuwa na hamu kubwa ya kumuona Sharifa kuliko kitu chochote kile.

Walipofika, gari likasimamishwa na kuelekea katika nyumba ya mzee Jumanne. Kwa jinsi wasichana wengine walivyokuwa wakionekana kijijini hapo, Rahman alipata hofu kwamba inawezekana baba yake alimremba tu lakini Sharifa hakuwa mrembo kama alivyokuwa ameambiwa.

Wasichana wengine walikuwa wa kawaida kabisa, sasa ilikuwaje huyo Sharifa aliyekuwa akizungumziwa kuwa na uzuri kama ule aliokuwa ameambiwa?http://deusdeditmahunda.blogspot.com/

Wakakaribishwa ndani ya nyumba hiyo kwa furaha na kutulia. Muda wote macho ya Rahman hayakutulia, alikuwa akiangalia huku na kule, kila mtu aliyekuwa akiingia ndani ya nyumba hiyo alikuwa akimwangalia mno.

“Tumekuja kumuona Sharifa kwanza!” alisema mzee Olioh.

Hilo halikuwa tatizo, Sharifa ambaye alikuwa uani akaitwa mahali hapo. Jinsi alivyoitikia, hiyo Beee alivyoitoa moyo wa Rahman ukamlipuka na kuanza kudunda kwa nguvu kana kwamba ulitaka kuchomoka.

Wala hazikupita sekunde nyingi, Sharifa akatokea sebuleni hapo. Macho ya Rahman yalipotua kwa msichana huyo hakuamini kama alikuwa akimwangalia binadamu au malaika.

Alikuwa msichana mrembo mno, msichana wa ajabu ambaye alikuwa na uhakika kwamba wakati Mungu alipokuwa akimuumba alihakikisha amemaliza kazi zake zote na kuanza kumuumba msichana huyo tena kwa udongo maalumu.

Alikuwa na uzuri wa ajabu. Moyo wa Rahman ukazidi kudunda na kuchanganyikiwa, alishindwa kuamini kama yeye ndiye ambaye angemuoa msichana huyo, kulala naye kitanda kimoja na hatimaye kuzaa watoto.

Akashindwa kujizuia, tabasamu pana likaonekana usoni mwake, akatamani kusimama na kwenda kumkumbatia kwani kwa jinsi alivyoonekana, alikuwa bab’ kubwa.

“Sharifa...” Rahman alijikuta akiita, baba yake akamminya kwa mguu na kumtaka atulie. Si kwamba aliliita jina hilo kwa makusudi, lilimtoka tu mdomoni kwani ule uzuri aliouona kwa msichana huyo hakika ulimchanganya.

Sharifa akakaa kochini na baba yake kuanza kutoa utambulisho. Akamwambia Sharifa kuhusu ugeni ule, mzee Olioh hakuwa mgeni machoni mwake, alimfahamu, alikuwa mzee yule aliyekuja mahali pale mwezi uliopita na kuzungumza na baba yake kuhusu kijana wake aliyetaka kumuoa na bila shaka kijana aliyekuwa naye ndiye ambaye alitaka kumuoa.

Alibaki akiangaliana na Rahman. Kwake, hakukuwa na mwanaume mzuri kama Bruno, pamoja na umasikini aliokuwanao kijana yule bado alikuwa akimpenda vilevile, kwake, hata kama angekuja mwanaume mzuri kuliko wote katika dunia hii, moyo wake ungeendelea kuwa kwa Bruno tu.

Walizungumza mno, baadaye akapewa nafasi Rahman, kama kawaida akaanza kushukuru na mwisho wa siku kumshukuru baba yake kwa kuamua kumchagulia msichana ambaye alikuwa mzuri zaidi ya alivyokuwa akifikiria.

“Sharifa ni msichana mzuri, msichana ambaye naamini atakuwa bora katika maisha yangu, mke bora ambaye nitakuwa naye kwenye shida na raha,” alisema Rahman huku akimwangalia Sharifa kwa jicho lililoashikilia mapenzi makali aliyokuwanayo juu yake.

Kila mtu aliongea lake, mzee Jumanne alionekana kuwa na furaha tele, kitendo cha binti yake kuwa mkimya mahali hapo kilionyesha kabisa kwamba alikubaliana na kile kilichokuwa kikiendelea.

Walichokifanya kama wazazi ni kuwaachia nafasi wawili hao sebuleni wakae na kuzungumza kwa muda, wazoeane ili mapenzi yaanze huku mipango ya kufungwa ndoa ianze kufanyika.

“Nimetokea kukupenda sana Sharifa. Nilipoambiwa kuhusu wewe, hakika sikuwa na swali kwani naamini kwamba baba yangu huchagua vilivyo bora kabisa,” alisema Rahman huku akimwangalia Sharifa ambaye alikuwa kimya kabisa.

“Ninakupenda Sharifa. Upo tayari kuwa mke wangu wa ndoa?”

“Hapana!”

“Kwa nini tena jamani? Tatizo nini Sharifa!”

“Hapana! Umeniuliza, nimekwambia hapana! Kuna swali tena katika hilo?” aliuliza Sharifa huku akimwangalia Rahman.

Moyo wa Rahman ukanyong’onyea, hakuamini alichokuwa amekisikia. Mategemeo yake yalikuwa tofauti na jinsi alivyodhani hapo kabla, alihisi kwamba baba yake alimaliza kila kitu na ni yeye tu ndiye aliyekuwa akisubiriwa kwa msichana huyo.

Hilo lilimuuma lakini hakutaka kukata tamaa, alijua kwamba huyo alikuwa msichana na kama angeendelea na msisitizo wake basi kuna siku angekubaliana naye.

Mpaka wazazi wanarudi mahali hapo, hakukuwa na kitu kilichobadilika lakini Rahman aliona ni muda wake kupambana.

Maisha yaliendelea, hakuacha kwenda Guolduvai, mara kwa mara alikuwa akienda huko na kuonana na Sharifa, alimuonyeshea kwamba alimpenda kupita kawaida, kila alipokuwa akienda alibeba zawadi kwa ajili ya msichana huyo.

Bado hakuweza kuubadilisha moyo wa Sharifa, msisitizo wake ulikuwa uleule kwamba hakutaka kuwa na mwanaume huyo. Mwezi mmoja ulipokatika, ndipo kidogo moyo wa Sharifa ukaanza kulegea na hatimaye akaanza kumkubali Rahman kwani alionekana kuwa mwanaume mpole na mwenye uvumilivu mkubwa mno.

Tabasamu likaanza kuonekana usoni mwake na hatimaye kumwambia kwamba alikubali kuolewa na yeye lakini kwa sharti moja tu, kama lingeshindikana basi amuache na kufa akiwa hajaolewa.

“Nipo tayari kwa sharti lolote lile,” alisema Rahman.

“Ni kwamba nilikuwa na mpenzi!”

“Niliambiwa. Si huyo Bruno?”

“Ndiyo! Inasemekana alikufa baharini. Ila mimi siamini hilo hata kidogo. Najua atakuwa hai sehemu fulani,” alisema Sharifa.

“Labda! Hakuna ajuaye.”

“Sasa basi. Kama kuna siku atarudi tena na kugundulika hakufa! Huo ndiyo utakuwa mwisho wangu mimi na wewe hata kama utakuwa umenioa na kukuzalia watoto,” alisema Sharifa.

“Haina shida.”

“Unahisi utaweza kuniacha nikaendelea na maisha yangu na mpenzi wangu?”

“Nitakuruhusu! Nakuahidi kukuruhusu endapo atarudi.”

“Sawa. Kama ni hivyo hakuna tatizo!”

Wakakubaliana na maisha kuendelea. Walikuwa wakifanya kila kitu isipokuwa mapenzi tu. Waliahidiana kwamba wangefanya mapenzi siku ambayo wangeoana na kuwa mume na mke. Kwa Rahman hilo halikuwa tatizo hata kidogo, alichokuwa akikiangalia ni kuwa na msichana huyo tu.

Siku zikaendelea kukatika, wazazi wakafurahia na hatimaye tarehe ya kufunga ndoa ikapangwa na wawili hao kujiandaa. Kwa mzee Jumanne ilikuwa ni furaha tele, hakuamini kama hatimaye alifanikiwa kumlaghai mtoto wake na hatimaye alikuwa akiolewa na kijana kutoka katika familia ya kitajiri.

“Hakika umenifanya nijisikie baba! Nakupenda sana binti yangu! Naomba usahau yote yaliyopita,” alisema mzee Jumanne.

“Asante baba! Nimekusamehe!” alisema Sharifa.

Siku zikakatika na hatimaye siku ya harusi kufikia. Kila mmoja alionekana kuwa na furaha tele. Sharifa alichukuliwa na kupelekwa Nairobi, akafanyiwa shopping ya maana huku ikiwa tayari imepita miezi sita tangu alipopewa taarifa ya kifo cha mpenzi wake.

Akarudi Guolduvai akiwa Sharifa mwingine, alibadilika, alikuwa mrembo. Chakula kikapikwa, watu wakajiandaa kusherehekea sherehe hiyo. Simu ikapigwa na kuambiwa kwamba msafara wa bwana harusi ulikuwa njiani kuja kuchukua mke.

Wanawake walikuwa wakicheza ngoma, siku hiyo hakukuwa na kitu kilichokuwa kikiendelea kijijini hapo zaidi ya kusherehekea harusi hiyo kubwa.

Bwana harusi alipofika tu, kitu cha kwanza kilikuwa ni kupelekwa katika uwanja maalumu wa kucheza ngoma za kitamaduni na kuanza kucheza. Madrasa ikaanza kazi yake, ikapiga madufu na dua ya maana kupigwa.

Wakati bwana harusi akijiandaa kufunga ndoa huku mzee Jumanne akiwa amekwishakaa kwenye mkeka tayari kwa kufungishwa ndoa hiyo, kwa mbali alionekana Abdul akiwa anakimbia kwa kasi, shati lilikuwa mkononi mwake, watu walimshangaa, hakuwa akikimbia kimya kimya, alikuwa akipiga kelele kwa nguvu huku akiliita jina la Sharifa.

Shekhe aliyetaka kufungisha ndoa ikabidi anyamaze na kumwangalia kijana huyo ambaye alipitiliza mpaka katika chumba alichokuwamo Sharifa kitu kilichomfanya kila mtu kupigwa na butwaa.

“Sharifa...Sharifaaa...Sharifaaa...” aliita Abdul huku akiwa ameingia, Sharifa aliyekuwa kitandani na shela lake akashtuka baada ya kuona mlango umefunguliwa.

“Kuna nini?”

“Bruno yupo hai! Bruno yupo hai Sharifa....” alisema Abdul huku akimwangalia Sharifa aliyeonekana kushtuka.

“Yupo wapi?”

“Sijui! Ila yupo hai! Tuondoke! Bruno yupo hai,” alisema Abdul huku akimshika Sharifa mkono na kumvuta.

Kitendo cha kusikia Bruno yupo hai, Sharifa alichanganyikiwa. Hakukuwa na ndoa tena, huyo ndiye alikuwa mwanaume wa maisha yake, alikubaliana na Rahman kwamba kama mwanaume wake angerudi tena kusingekuwa na ndoa.

Wakatoka ndani, wakapita katika umati wa watu waliokuwa nje ambapo ndoa ilitaka kufungwa. Mzee Jumanne alibaki akishangaa, akasimama na kumuita binti yake aliyekuwa akikimbia na Abdul.

“Sharifa...Sharifa kuja hapa...” alisema mzee huyo.

“Siwezi! Siwezi baba! Bruno yupo hai...” alisema Sharifa huku akikimbia, maneno hayo yalimfanya kila mtu kushtuka, iliwezekanaje mwanaume huyo awe hai na wakati alikufa baharini tena miezi sita iliyopita.

Hata kuwakimbiza wakashindwa kwani watu hao walikuwa wakikimbia kwa kasi huku shela likiwa mwilini mwa Sharifa. Ni ndani ya dakika moja tu, wakapotea machoni mwao. Ubwabwa ukawa mchungu. Pale Rahman alipokuwa, alitamani ardhi ipasuke atumbukie ndani.



Hawakuchukua muda mrefu baharini wakafanikiwa kufika nchi kavu ambapo moja kwa moja wakaanza kuondoka huku eneo zima likiwa halina mtu kutokana na milio ya risasi iliyokuwa ikisikika mahali hapo.

Wakaondoka mpaka katika geti namba sita la kuingilia bandarini hapo, hawakutaka kupoteza muda, haraka sana wakaondoka mahali hapo na kwenda barabarani.

Bruno hakujua kitu chochote kile, hakujua ni mahali gani walitakiwa kuelekea, alibaki huku akiangalia huku na kule, kazi yake kubwa ilikuwa ni kumtoa mzee yule ndani ya meli ile na baada ya hapo basi mzee huyo ndiye angeshikilia usukani kwa kuwa alipafahamu Afrika Kusini tofauti na yeye ambaye ilikuwa ni mara ya kwanza kufika mahali hapo.

“Where to?” (twende wapi?) aliuliza Bruno huku akimwangalia mzee yule.

“Wait?” (subiri)

Akasubiri. Mzee Todd akatulia, alionekana kama mtu aliyekuwa akijifikiria kitu fulani hivi. Baada ya dakika moja, akauinua uso wake na kumwambia Bruno kwamba walitakiwa kwenda sehemu, katika Mtaa wa Kloof ambao ulikuwa na maduka mengi, mtaa pekee ambao ulikuwa ukiongozwa kutembelewa na wakazi wengi wa hapo Cape Town.

Mzee huyo aliendelea kumwambia kwamba huko kulikuwa na mtu aliyekuwa akimfahamu ambaye angewasiliana naye na kuondoka kurudi nchini Marekani. Wakaanza safari ya kuelekea huko huku kila mmoja akiwa hana kitu kabisa mfukoni mwake.

Kwa jinsi walivyokuwa wakionekana, hakukuwa na mtu aliyeamini kama watu hao walitakiwa kutembea katika jiji hilo la kitalii, jiji lililojaza watu wenye pesa ambapo kila mtu aliyekuwa akionekana barabarani alikuwa na muonekano wa pesa.

Safari ya kwenda Kloof haikuchukua muda mrefu, wakafika. Ulikuwa mtaa uliokuwa na watu wengi waliokuwa wakizunguka huku na kule, wengine walikuwa wakijipiga picha za ukumbusho huku wengine wakifanya manunuzi yao.

Wakaelekea mpaka katika sehemu iliyokuwa na nyumba nyingi za kifahari, mageti makubwa, sauti nyingi za mbwa zilikuwa zikisikika, wakalifuata jengo moja na kuanza kugonga geti, wala hazikupita sekunde nyingi, sauti ya mlinzi ikaanza kusikika kutoka katika kipaza sauti kidogo kilichokuwa kimepachikwa ukutani.

“Wewe nani?” alisikika mlinzi huyo.

“Todd.”

“Nikusaidie nini?”

“Ninataka kuonana na Brown.”

“Una miadi naye?”

“Hapana! Naomba kuonana naye.”

Alichokifanya mlinzi ni kupiga simu ndani ambapo akalisema kama alivyoambiwa. Alimwambia mzee huyo kwamba kulikuwa na mtu aliyekuwa akimuulizia aliyeitwa Todd. Mtu ambaye alikuwa akimfahamu mwenye jina hilo alikuwa mmoja tu, mfanyabiashara maarufu aliyekuwa na utajiri mkubwa.

“Todd! Haiwezekani kuja bila taarifa, hebu subiri,” alisema Brown.

Hapohapo akaelekea katika chumba kilichokuwa na kompyuta mbili na kuanza kuangalia nje kupitia kamera ndogo za CCTV zilizokuwa getini. Aliwaona watu wawili waliokuwa wamesimama, mmoja alimfahamu vilivyo, alikuwa ni mzee Todd lakini kwa jinsi alivyoonekana, hakujua ni kitu gani kilikuwa kikiendelea.

Hakutaka kubaki ndani, akaondoka na kuelekea getini, akamwambia mlinzi afungue geti, akafanya hivyo na watu hao kuingia. Alimwangalia Todd, hakiamini kama alikuwa yeye, alibadilika, alionekana mchafu, hakuwa yule Todd aliyekuwa akimfahamu.

“Kuna nini kimetokea?”

“Ni habari ndefu sana. Naomba tuingie ndani kwanza,” alisema Todd.

Hilo halikuwa tatizo, wakaingia ndani na kuanza kumuhadithia kila kitu kilichokuwa kimetokea. Alimwambia kuhusu mpango uliokuwa umesukwa, mpango ambao alikuwa na uhakika kwamba nyuma yake kulikuwa na mtu lakini bahati mbaya hakumgundua mtu aliyekuwa nyuma yake.

“Na huyu?”

“Ni kijana ambaye naye aliletwa ndani ya meli ile,” alijibu Todd kuhusu Bruno.

Brown akanyamaza, akamwangalia Todd, hakuamini alichokuwa amekisikia, alihisi kudanganywa. Akamwambia kwanza asubiri aende chumbani ambapo angempa pesa na kwenda kumfanyia harakati zote za kusafiri na kurudi nchini Marekani.

“Nitashukuru sana,” alisema Todd.

Brown akaondoka. Sebuleni walibaki wawili. Bruno alimwangalia Todd, alikuwa mwanaume mzee, aliyehitaji sana msaada wake, alijua kabisa kwamba kama angemuacha pasipo mtu huyo kufika nchini Marekani basi ingekuwa vigumu sana kufika kwa kuwa tu wale watu ambao waliwatoroka wangemtafuta na kumuua.

Walikuwa wamezungumza na Brown, kwa jinsi alivyoonekana, Bruno alihisi kulikuwa na kitu. Akamwambia Todd kwamba walitakiwa kuondoka mahali hapo kwa kuwa moyo wake haukuwa na amani na mwanaume huyo aliyekuwa amewakaribisha.

“Ni rafiki yangu!”

“Una uhakika?”

“Ndiyo!”

“Unamwamini?”

“Asilimia mia moja. Tusubiri!” alisema Todd ambaye alionekana kutokuwa na hofu hata kidogo.

“Hapana! Simuamini. Nahisi kuna jambo. Tuondoke!” alisema Bruno lakini mzee huyo aliendelea kukataa kwa kumwambia kwamba waendelee kubaki kwa kuwa msaada pekee uliokuwa umebaki ulikuwa ni kwa rafiki yake huyo.

Huku wakiwa wamejiachia kwenye kochi na Kituo cha Televisheni cha SABC kikiendelea na matangazo huku kikiwa kimejiunga na Kituo cha Habari cha CNN cha nchini Marekani, wakaona taarifa ya habari ambayo ilimshtua kila mmoja.

Kulikuwa na mtu aliyekuwa akitafutwa kwa kuhusishwa na madawa ya kulevya. Nyumbani kwake kulikutwa na kilo tano za madawa ya kulevya, nakala ambazo zilionyesha kabisa kwamba alikuwa akiifanya biashara hiyo kupeleka Mexico, Cuba na sehemu nyingine.

Polisi waligundua hilo baada ya kwenda kupekua nyumbani kwake na kukuta vitu hivyo vyote. Wote wawili walishangaa kwani mtu huyo aliyekuwa akitafutwa alikuwa Todd.

“Nini?” aliuliza Todd huku akisimama na kuisogelea televisheni.

Hakuamini alichokuwa akikiangalia, alishangaa, ni kweli alikuwa akifanyya biashara ya madawa ya kulevya tena kwa siri kubwa, na hakuwahi kuyapeleka madawa hayo nyumbani na hata familia yake haikuwa ikijua kilichokuwa kikiendelea, sasa iweje mzigo wa madawa hayo yakutwe nyumbani kwake? Nani aliyaweka na wakati hakuwahi kufanya kitu kama hicho?

“Tuondoke,” alisema Bruno, bado hakuwa na amani.

“Hapana! Brown atanisaidia,” alisema mzee huyo huku akianza kutokwa na machozi, alitia huruma.

Bruno hakuwa na imani na Brown, alihisi kabisa kwamba mtu huyo kulikuwa na jambo alilotaka kulifanya. Akayapeleka macho yake katika televisheni ambapo ilitangazwa kwamba kwa yeyote ambaye angefanikisha kukamatwa ka mzee huyo basi angepewa kiasi cha dola milioni mbili.

“Tuondoke!” alisema Bruno kwa hasira, hakutaka tena kuona mzee huyo akikataa, akamshika na kuanza kumvuta kwenda nje.

Todd alikataa lakini hakuwa na jinsi, akakubaliana na Bruno na kuondoka naye mahali hapo kwani hakuwa na jinsi, kama kweli mwanaume huyo alikuwa na hofu na Brown, basi hakuwa na jinsi.

***

Bilionea Maxwell alishika simu yake na kuanza kuongea na Innocent, kijana ambaye alikuwa karibu sana na mzee Todd. Alimpigia simu kwa lengo moja tu la kutaka kucheza mchezo fulani ambao aliamini ungeweza kumpoteza kabisa Todd.

Alimwambia kuhusu mpango wake aliokuwa nao, alihitaji mtu wa kumsaidia na hakuona kama kungekuwa na mtu mwingine zaidi ya Innocent. Alimwambia wazi kwamba alitenga kiasi cha dola milioni moja kwa ajili yake kama malipo kwa kazi kubwa aliyoitaka aifanye.

Dola milioni moja kilikuwa kiasi kikubwa cha pesa ambacho kiliichanganya mno akili ya kijana huyo. Haraka sana akamuuliza kuhusu kazi hiyo, hakutaka kumficha, alimwambia kwamba alitakiwa kumsaliti mzee Todd.

“Kivipi?”http://deusdeditmahunda.blogspot.com/

“Ninataka kuiteka familia yake, si kwa nia mbaya, hapana, ni kwa nia nzuri sana na baadaye nitaiachia,” alisema Maxwell kana kwamba alikuwa mtu mzuri.

“Mmh!”

“Ndiyo! Unaweza kunisaidia katika hilo. Nitakulipa dola milioni moja keshi,” alisikika mzee huyo.

Hilo lilionekana kuwa jambo gumu lakini kiasi cha pesa alichokuwa ametajiwa kilikuwa kikubwa mno, kilimchanganya, hakutaka kuona kiasi hicho cha pesa kikipita mbele yake, kama alitakiwa kumsaliti basi hakukuwa na tatizo lolote lile.

Alikuwa bosi wake, alimfanyia kazi, hakuwa ndugu yake, kama alikuwa bosi wake, aliamini kuna siku mzee huyo angekuwa na uwezo wa kumfukuza na kumuajiri mtu mwingine kwa kuwa tu alihitaji pesa na hata muda mwingine kubana matumizi.

Alijitoa kafara na kumwambia Maxwell kwamba alikubaliana naye hivyo hizo pesa ziandaliwe, hilo halikuwa tatizo. Alichokifanya Maxwell ni kuwasiliana na vijana wake na kuwaambia kwamba alihitaji mzigo wa madawa ya kulevya kilo tano, akapelekewa na kuanza kuwapa maelekezo juu ya nini kilitakiwa kufanyika.

Akapigiwa simu Innocent na kuambiwa kwamba kuna vijana wangekwenda nyumbani hapo na kuingia ndani, walinzi wasingeweza kuwagundua kwa kuwa yeye mwenyewe alitakiwa kusema kwamba alikuwa akiwafahamu kama marafiki wa Todd.

Hilo likafanyika, vijana wakaelekea huko. Innocent mwenyewe hakuona jinsi madawa yalivyokuwa yamebebwa kwani yalibebwa kwa siri sana tena kwa vifurushi vidogo.

Wakati wameingia mpaka sebuleni na vijana wanne, Innocent akaenda kumuita mke wa Todd. Kitendo cha kuondoka sebuleni hapo kilionekana kuwa kosa kubwa, hapohapo vijana wale wakachukua vifurushi vile vya madawa na kuanza kuvificha katika makochi na sehemu nyingine.

Mpaka Innocent na mkewe wa Todd wanafika sebuleni, tayari walikamilisha kila kitu. Wakamwambia mwanamke huyo kwamba walitakiwa kwenda sehemu kuonana na mume wake kwa kuwa alikuwa amejificha kwa kuogopa kutafutwa na wabaya wake.

“Mnasemaje?”

“Mzee yupo! Amejificha, alikwenda nchini Msumbiji. Kuna watu walimteka na kutaka kumuua, alifanikiwa kuwatoroka na kuja huku. Wabaya wake wapo hapahapa jijini New York, ameogopa kuja nyumbani kwani anaamini kwamba wanaweza kuja hapa na kumuua,” alisema kijana mmoja kwa sauti ya unyenyekevu, tena kwa suti aliyokuwa amevaa, ilikuwa vigumu kugundua kama alikuwa mtu mbaya.

“Yupo wapi?”

“Kwenye jumba lake la mafichoni. Mama! Mzee yupo kwenye hatari sana,” alisema kijana huyo, akabadilisha muonekano wa sura yake, akawa na huruma ghafla kama Papa John Paul wa Pili alivyokuwa.

“Jamaniiiiii!”

“Mama hatuna muda,” alisema kijana huyo.

Hakutaka kuchelewa, kwake, mume wake alikuwa kila kitu moyoni mwake, alimpenda kuliko kitu chochote kile. Kwa kuwa aliambiwa kwamba mumewe alikuwa akimsubiri, akamuita na binti yake kwa lengo la kwenda huko kuonana naye.

Wakaondoka kwa kuwa alimwamini kijana yule lakini la zaidi ni kwa sababu alimwamini Innocent. Walinzi hawakujua chochote kile, wakawaruhusu kuondoka, wakaingia ndani ya gari na kuondoka.

Baada ya Maxwell kuambiwa kwamba kila kitu kilikamilika, akapiga simu polisi na kujidai akitoa taarifa ya madawa ya kulevya. Polisi walivyosikia tu, haraka sana wakaelekea huko, walipofika na kufanya upekuzi, wakayakuta madawa hayo ya kulevya na hivyo mtu wa kwanza kushukiwa alikuwa mzee Todd.

Taarifa ikatolewa kwamba mzee huyo alikuwa akitafutwa, na mbaya zaidi ilitoka taarifa iliyosema kwamba alikwenda Afrika kupeleka mzigo mwingine. Kiasi cha dola milioni moja kikawekwa mezani kwa kila mtu ambaye angefanikisha kukamatwa kwake.



Mke wa mzee Todd, Juddie na mtoto wake, Martha walipelekwa mpaka katika chumba kilichokuwa na mwanga hafifu na kuambiwa watulie kwenye viti vilivyokuwa ndani ya chumba hicho.

Hawakuelewa mahali walipokuwa, walikuwa wakiangalia huku na kule, chumba hicho kiliwaogopesha kwani mbali na kuwa na viti hivyo pekee, kuta za chumba hicho zilikuwa na michirizi ya damu ambayo ilionyesha kabisa kwamba hakikuwa chumba cha mchezo hata kidogo.

Waliogopa, hawakujisikia amani. Japokuwa waliambiwa kwamba Todd alikuwa huko na ndiye ambaye alikuwa akiwahitaji, hawakuhisi kama kweli hilo jambo lilikuwa hivyo, walihisi kabisa kulikuwa na kitu kilichokuwa kikiendelea.

Walimwamini Innocent, hawakuwa na hofu naye hata kidogo. Watu waliokuwa wamewachukua hawakuwafahamu lakini kwa kuwa Innocent alihusika katika kila kitu, hawakuhofia kitu chochote kile.

Wanaume wale walikuwa wakiingia kwa zamu, kila walipowauliza, walijibiwa kwamba walitakiwa kutulia kwani kila mtu aliyekuwa ndani ya chumba kile hakutakiwa kupiga kelele kwa kuwa ukimya ndiyo ulikuwa ulinzi wao pekee.

“Tell us, where is Todd?” (tuambie, Todd yupo wapi?) aliuliza Juddie.

“I told you to shout the hell up,” (nimekwambia nyamaza) alisema mwanaume huyo kwa hasira na sauti kubwa iliyomfanya Juddie na mtoto wake, Martha kuogopa.

Wote waliogopa, waliwaona watu hao kuwa mahatili ambao wangewatoa roho yao muda wowote ule kama tu wangeendelea kuongea kitu ambacho hakikutakiwa kufanyika ndani ya chumba hicho.

Waliendelea kukaa mpaka ilipofika usiku wa manane. Hawakulala, bado walikuwa wakiamini kwamba Todd angetokea lakini mpaka inafika alfajiri hakukuwa na dalili za mwanaume huyo na kugundua kwamba kulikuwa na jambo jingine lililokuwa likiendelea.

Asubuhi, wakaletewa chai na kuanza kunywa. Hawakunywa kwa raha, walikunywa huku wakiwa na hofu nzito mioyoni mwao. Ilipofika majira ya saa nne, mwanaume mmoja akaingia na kuanza kuzungumza nao.

Huyo ndiye aliyewaambia kilichokuwa kikiendelea, walikuwa mahali pale kwa kwa sababu Todd alikuwa amewafanya jambo baya ambalo hakutaka kuwaweka wazi. Walishangaa, waliuliza kuhusu jambo hilo baya, hawakuambiwa kitu zaidi ya kuambiwa watulie tu.

Maxwell alipigiwa simu na kuambiwa kwamba kila kitu kilikuwa tayari. Akaridhika na hivyo kuanza kumtafuta Todd kwenye simu lakini akamkosa.

Hakutaka kujali sana, alichokifanya ni kuwapigia vijana wake na kuwauliza kilichokuwa kikiendelea. Kitu ambacho kilimchosha ni baada ya kusikia kwamba mwanaume huyo alikuwa ametoroka.

“Ametoroka?” aliuliza Maxwell, hakuamini alichokuwa amekisikia.

“Ndiyo mkuu!”

“Inawezekana vipi? Hivi kweli anaweza kutoroka ndani ya meli? Anaweza kuogelea?” aliuliza Maxwell huku akionekana kuchanganyikiwa.

Kijana huyo akaanza kumwambia kila kitu kilichokuwa kimetokea bandarini mpaka Todd kutoroka akiwa na kijana waliyemuokota baharini kwa lengo la kumsaidia.

Maxwell alichanganyikiwa, hakuamini alichokisikia, akahisi kabisa alikuwa akidanganywa au kulikuwa na mchezo uliokuwa umechezwa. Si kwamba hakufahamu kuhusu mapigano ya risasi yaliyotokea bandarini huko Cape Town, alifahamu kila kitu lakini kilichomshangaza ni namna ambavyo watu hao walitoroka.

Kwa hasira, akawaambia wawatafute na kukata simu. Kichwa chake kilichanganyikiwa. Kutoroka kwa Todd kilimaanisha kitu kibaya kwake, hakutaka kuona mwanaume huyo akiendelea kuwa hai, kuendelea kuwa hai kungemaanisha mwisho wake kwani kwa namna moja ama nyingine ilikuwa ni lazima kumtafuta na kulipa kisasi.

Wakati huo, taarifa za habari katika vituo mbalimbali vya televisheni vilikuwa vikitangaza kuhusu kutafutwa kwa mwanaume huyo. Kila kona, picha yake ilionekana.

Dunia ilipigwa na butwaa, kile kilichokuwa kikionekana kilimshangaza kila mmoja. Wengi hawakuamini kama utajiri wa mzee huyo ulitokana na biashara ya madawa ya kulevya aliyokuwa akiifanya.

Wema wake, ukasahaulika, chuki za Wamarekani dhidi yake zikaanza kutawala katika mioyo yao. Kila kona watu walikuwa wakiongea kuhusu jambo hilo tu, waliandika mabango, kwenye mitandao walitoa maoni yao huku wakiitaka dunia iseme mahali alipokuwa mwanaume huyo aliyekuwa akiwapoteza vijana wengi kwa kuwauzia madawa ya kulevya.

Maofisa wa FBI (Federal Bureau Of Investigation) wakaanza kumtafuta nchini Marekani huku wale wa CIA (Central Interlligence Agency)wakiondoka kwenda barani Afrika ambapo waliambiwa mtu huyo alikuwepo kwa lengo la kumtafuta.

“We have one week! We have to arrest this dude,” (tuna wiki moja! Inapaswa tumkamate huyu mshikaji) alisema ofisa mmoja.

“Did you find out where he is by now?” (ulikwishajua mahali alipokuwa sasa hivi?)

“Nope! But we have to,” (hapana ila inabidi tumkamate)

Wakati picha zake zilipokuwa zikitoka katika vyombo mbalimbali vya habari ndipo kipindi hichohicho ambacho Brown aliona kwenye televisheni. Alichoamini ni kwamba Todd alikuwa nchini Marekani lakini baada ya kuambiwa na mlinzi kwamba alikuwa akihitajika na mwanaume huyo getini, hakuamini.

Kiasi cha pesa kilichokuwa kimewekwa kilikuwa kikubwa mno, hakutaka kuona akikikosa, kwake, pesa zilikuwa muhimu kuliko hata urafiki. Alikwishawahi kuua watu wengi kwa sababu ya pesa, aliwasaliti watu wengine kwa sababu ya pesa, sasa kumsaliti Todd na kumchoma kwa polisi hakukuwa na tatizo lolote lile.

Kule chumbani alipoelekea, akachukua simu yake na kuwapigia polisi. Aliwaambia kwamba alimuona Todd yule aliyekuwa akitafutwa na muda huo aliokuwa akizungumza nao alikuwa ndani ya nyumba yake, hivyo walitakiwa kufika haraka sana kumkamata.

“Una uhakika ni yeye?” lilikuwa swali la kwanza kutoka kwa polisi aliyekuwa akizungumza naye kwa njia ya simu.

“Acha ushamba! Sasa kama sina uhakika ningewapigia?” aliuliza Brown, swali alilokuwa ameulizwa lilimkasirisha kupita kawaida.

Simu ilipokatika, akaondoka na kurudi sebuleni, alitaka kupiga stori na watu hao mpaka pale ambapo polisi wangefika na kumkamata. Alipokwenda sebuleni, kilichomshangaza ni kwamba mwanaume huyo hakuwepo. Alichanganyikiwa, akatoka na kwenda kwa mlinzi, akamuuliza na kumwambia kwamba watu hao wawili waliondoka.

“Kwa nini uliwaruhusu?”http://deusdeditmahunda.blogspot.com/

“Hukuniambia niwazuie mkuu! Nilidhani umemalizana nao,” alijitetea mlinzi.

Hilo lilimchanganya mno, aliona kabisa mamilioni ya dola yakiondoka mikononi mwake katika hatua ya mwisho kabisa. Hakujua ni kitu gani alitakiwa kufanya, alitoka mpaka nje ya nyumba ile na kuangalia huku na kule, si Todd wala Bruno aliyekuwa akionekana.

Njiani, Todd na Bruno walipishana na gari mbili za polisi zikienda kule walipokuwa wametoka. Hapo, ndipo Todd akaamini kwamba Brown hakuwa mtu mzuri, alikuwa amewachongea kwa polisi kwa kuwa kukamatwa kwake kungemfanya kupata kitita cha dola milioni moja.

***

Rahman alihisi kuchanganyikiwa, pale alipokuwa hakukukalika hata kidogo, alimwangalia mzee Jumanne ambaye naye kwa kumwangalia tu alionekana kuchanganyikiwa kama alivyokuwa.

Alimpoteza mwanamke aliyekuwa akimpenda, tena katika hatua ya mwisho kabisa kabla ya kufunga ndoa. Alinyong’onyesa, pale alipokuwa alihisi kabisa akipigwa na baridi kali na kuanza kutetemeka,

Uso wake ukajawa na aibu, kila mtu aliyemwangalia, akamuonea huruma kwani hakuvumilia, ni ndani ya sekunde chache machozi yakaanza kutiririka mashavuni mwake.

Alimpenda mno Sharifa, kwake, msichana huyo alikuwa kila kitu. Alimuahidi mambo mengi mno, na kweli angeyatimiza kwa kuwa alikuwa akimpenda lakini cha kushangaza, msichana huyo akakimbia huku akipiga kelele kwamba hataki kuolewa kwa kuwa Bruno alikuwa hai.

“Who is this man?” (huyu ni nani?) alimuuliza baba yake huku akionekana kuchanganyikiwa.

“Bruno! The poorest fella in the village,” (Bruno! Mwanaume masikini kabisa hapa kijijini) alijibu baba yake kwani aliambiwa na mzee Jumanne kwamba Bruno alikuwa masikini mno.

Mzee Jumanne alihisi miguu ikimtetemeka, alihisi kama angeanguka muda wowote ule kwani kile kilichokuwa kimetokea, hakukiamini hata mara moja.

Hakutaka hata kumwangalia Rahman, alijua ni kwa jinsi gani mwanaume huyo alikuwa amechanganyikiwa, mtu muhimu kabisa ambaye alitakiwa kuzungumza naye alikuwa James, yeye ndiye aliyemuagiza kwenda kumuua Bruno, kama hakufa, nini kilitokea.

James alikuwa kwenye harusi hiyo, yeye mwenyewe alikuwa amepigwa butwaa, hakujua ni kitu gani kilikuwa kikiendelea mpaka Abdul kufika mahali hapo na kusema kwamba Bruno alikuwa hai.

“James! Nini kimetokea?” aliuliza mzee Jumanne.

“Sijui ni kitu gani kimetokea.”

“Wewe si ulisema ulimuua?”

“Hapana! Nilisema tulimtupa baharini!”

“Ikawaje?”

“Bila shaka alikufa kwani mawimbi yalikuwa yakipiga makubwa mno, bahari ilichafuka,” alisema James huku akimwangalia mzee huyo.

“Niambie kitu kiimoja. Bruno alikufa au hakufa?” aliuliza mzee Jumanne.

“Nahisi alikufa!”

“Sikiliza. Sitaki uhisi. Niambie alikufa au hakufa?”

“Kwa kweli ni ngumu kujibu ila kwa jinsi mawimbi yalivyokuwa, alikufa,” alijibu James, yeye mwenye hakuonekana kujiamini hata kidogo.

Hilo likawa gumzo kijijini hapo, kila mtu alikuwa akiliongelea suala hilo kwamba iliwezekanaje Bruno yule waliyeambiwa kwamba alikufa baharini miezi sita iliyopita awe hai?

Kila mmoja akashikwa na hamu ya kumuona, walitaka kuamini baada ya kumuona lakini si kusikia kama walivyokuwa wamesikia. Alipokimbia Sharifa na Abdul, hakukuwa na mtu aliyepafahamu, wote walikuwa wakisikilizia kumuona mtu huyo, je, ni kweli alikuwa hai au mchezo tu uliokuwa umepangwa?







ITAENDELEA
Pseudepigraphas